In de rechtszaal kunnen alleen de advocaten-generaal en het gerechtshof Astrid Holleeder zien zitten. Voor haar als strafadvocaat is een rechtszaal niet vreemd, maar getuige zijn tegen haar broer Willem blijft soms emotioneel. ‘Het is wel mijn broer hè’.

Door @Wim van de Pol

Contact zoeken met de politie was geheel tegennatuurlijk voor haar. Niet alleen omdat ze advocaat was. Na de Heineken-ontvoering waren de families Holleeder en Van Hout naar elkaar toegetrokken. Astrid Holleeder:

Dat kwam door de grote veroordeling om ons heen. Cor, Sonja, mijn broertje. Ik ken mijn broer alsof ik hem gemaakt heb. Wij zijn een gesloten pot. Daar komt niets en niemand doorheen. Dat is nu anders. Hij heeft dit ook niet kunnen zien aankomen want wij praten niet en zeker niet met de politie. (…) Ik zit voor mijn werk aan de andere kant. Heb ik iets met justitie? Nee. Ik ben er dagen ziek van geweest. Elk verhoor weer vond ik moeilijk. Maar ik heb die stap gezet en klaar er is geen weg meer terug.

Ze praat op de zitting vaak in tegenwoordige tijd. En ze spreekt over ‘we’. Alsof het gisteren was dat ze met de politie sprak en dat geheim moest houden voor haar broer. Ze zegt bijvoorbeeld:

‘Hij staat vaak aan de deur’.

Waarom

De vraag is waarom ze zich dan wel bij de politie heeft gemeld. Terugdenkend aan dat moment werd Astrid Holleeder weer even emotioneel:

Ik heb dat heel vaak overwogen maar vanwege het gevaar voor me zelf en voor anderen heb ik dat steeds niet gedaan. Het schoot niet op vanuit justitie. Ik hoopte dat er zelf iets van justitie zou komen zonder dat ik er zelf een bijdrage aan hoefde te leveren. Maar dat gebeurde niet. (…) Ik zag dat Wim weer bezig was met andere slachtoffers ik denk het houdt niet op. Een ongezonde bloeddorst waarvan ik denk het gaat van kwaad tot erger. Het is een openbare orde probleem. Het is echt nodig dat het stopt.

Ze zegt dat de moord op Stanley Hillis in 2011 een belangrijk moment was omdat Holleeder toen niemand meer ‘buiten’ had. In 2013 meldde ze zich bij de politie samen met haar zus en de weduwe van Sam Klepper.

Goede getuige

In hun gesprekken noemden broer en zus nooit een naam. Ze spraken nooit binnen. Ze gingen altijd buiten een eindje lopen. Hij fluisterde en hield ook nog zijn hand voor zijn mond. Richtmicrofoons en liplezers hadden geen kans.

Justitie vond het veel te gevaarlijk om haar met opnameapparatuur op haar broer af te sturen. Maar ze deed het toch. Als ik getuige wordt dan word ik een ‘goede getuige’, dacht ze. Zonder geluidsopnames zou het niet gaan, vond ze. Ze maakte de opnames alleen, ‘soms lukte het, soms niet’.

Als het om haar woord tegen dat van haar broer ging, zou zij het onderspit delven in de geloofwaardigheid, voorzag ze:

Ik kan nu laten zien dat hij altijd fluistert, mij in vertrouwen neemt. Nu kan ik dat laten zien. (…) Ik wist ook dat als hij het zou ontdekken dat hij me ter plekke dood zou slaan.

Schuldig?

Astrid Holleeder raakt bevangen door emotie als ze vertelt hoe ze haar broer bezocht in de gevangenis toen hij was aangehouden in de zaak van de bedreiging van Peter R. de Vries. Ze kreeg de gelegenheid om in de gevangenis opnames te maken.

Het is wel mijn broer hè. Op dat moment pak ik hem op zijn zwakste moment het meest afhankelijk en hij denkt dat ik hem kom helpen. Dat is een heel moeilijk aspect want het is eigenlijk niet te begrijpen. Omdat je weet wat voor mij de consequenties zouden kunnen zijn. En tegelijk weet ik dat het het enig moment is dat het kan. En dus heb ik het gedaan.

Voelt u zich schuldig?

Ik vind het heel zielig voor hem. Ik vind dat hij me gedwongen heeft om hem dit aan te gaan doen. Maar ik vind het wel zielig.

Ze vertelde ook dat ze de ex-vriendin van Willem Holleeder opzocht, Maike Dijkhuis, bij wie een zoontje heeft. Ook dat rakelde emotie op. Het was niet geweest om iets voor Willem te regelen maar voor zijn zoontje:

Ik heb wel contact gehad met Maike maar dat was eigenlijk omdat ik vond…Ik wilde weten hoe het contact was met zijn zoon. Als ik iemand levenslang geef wil ik weten hoe het contact met zijn zoontjes is.

Astrid Holleeder is getuige in de Passage-zaak. Vrijdag is er een zitting in de zaak tegen Willem Holleeder. Ook in die zaak zal zij worden gehoord, net als haar zus Sonja en Sandra Den Hartog.

Lees eerder berichten:

‘Die gaat liggen, Willem gaat liggen’

‘Die kankerhond, hij moet liggen’ (UPDATE)

‘Willem over Cor: “eindelijk is het gelukt”‘