Door Wicher Wedzinga

De zaak Corina Bolhaar blijft de gemoederen bezig houden. De in 2005 tot levenslang veroordeelde Louis Hagemann heeft in december 2012 een herzieningsverzoek ingediend, dat zo op het oog kansrijk lijkt. Kansrijk omdat de veroordeling vooral is gebaseerd op verklaringen van horen zeggen.

Gekocht

Door justitie gekochte verklaringen van voormalige vrienden die beweren van Hagemann te hebben vernomen dat hij Corina Bolhaar en haar twee “koters” in 1984 heeft vermoord.
Die bewijsconstructie is dun, erg dun. En juridisch zeer discutabel, alleen al omdat verdediging tegen dergelijke verbale aantijgingen niet goed mogelijk is.

Erbij lappen

Voor de rechters in ieder geval geen beletsel om Hagemann wegens de moord op twee kleine kinderen tot levenslang te veroordelen. Een veroordeling die in 2005 het fiat kreeg van de Hoge Raad. Over “rechtsbescherming” en “rechtsstaat” gesproken.

In het herzieningsverzoek worden verklaringen opgevoerd die een nieuw licht werpen op de aantijgingen van de hoofdgetuige van destijds. In die verklaringen doet de voormalige vriendin van Hagemann, die nu onder een andere naam door het leven gaat, tegenover verschillende personen uit de doeken dat zij Hagemann er bij heeft willen lappen. Hagemann zou de moorden niet hebben gepleegd. Een door Nieuwsuur geraadpleegde hoogleraar strafrecht dichtte de herziening een goede kans van slagen toe.

Prestige

Het is een klassiek herzieningsverzoek. Recht toe, recht aan. Puur op de feiten toegesneden. Geen ingewikkeld dna-verhaal. Voor politie en justitie ligt de zaak ongetwijfeld gevoelig. Hun prestige staat op het spel. De zaak stond al op de rol van de HR en werd opeens aangehouden. Uitstel tot 24 september a.s..
De reden was het volgende p-v dat de recherche aan de HR en zijn AG had doen toekomen:

Boterzacht

Dit p-v van Z-055 is werkelijk nietszeggend. De CIE heeft er altijd al een handje van gehad om met dit soort wazige informatie de opsporing en vervolging te manipuleren. Als rechter kun je er niets mee. Niet bekend is wie onder de codenaam Z-055 schuil gaat. Dat is uiteraard alleszins te begrijpen. Funest is echter dat deze anonieme informant zich beroept op een onbekende bron en de informatie vervolgens het stempel “betrouwbaar” krijgt.
Maar die informatie is op zijn zachtst gezegd boterzacht.

Afgeluisterd

Hagemann zou vanuit de gevangenis “druk” hebben “georganiseerd”. Hoe dat in zijn werk is gegaan, wordt in het midden gelaten. Terwijl het toch zo langzamerhand een feit van algemene bekendheid is dat iedere gedetineerde wordt afgeluisterd. Onduidelijk is eveneens om welke getuigen het gaat en welke notaris het betreft.

Schotschrift

Vroeger probeerde de CIE op deze wijze wel eens het opsporingsonderzoek te legitimeren. Er moest toch een verdenking worden geconstrueerd, niet waar? Veel rechters zijn daar destijds ingetuind. Maar die tijden zijn gelukkig (goeddeels) verleden tijd. In dit geval kunnen de AG en de HR er niets mee. Niettemin werd de behandeling aangehouden zonder dat de reden hiervoor bekend werd gemaakt en stuurde de AG vervolgens een brief naar de advocaat van Hagemann met het verzoek om een reactie. Wat hiervan te denken? Die AG moet toch ook beseffen dat je op dit vage schotschrift niet kunt reageren?

Brevet van onvermogen

Zo lang het hierbij blijft, valt het te hopen dat de HR aan dit soort prietpraat geen boodschap heeft. Zoek het uit, zou ik zeggen. En kom met concrete informatie. Maar laat de zaak niet op dit punt hangen. Bij mij wordt de indruk versterkt dat de recherche zichzelf een brevet van onvermogen geeft. Het p-v lijkt uit arren moede ontstaan. Als dit alles is, kan Hagemann er zelfs zijn voordeel mee doen.

Wicher Wedzinga is voormalig raadsheer en universitair hoofddocent, strafrechtanalist, columnist/schrijver/blogger, law consultant.