De No Surrender-captain Brian Dalfour, die in oktober dood werd gevonden in een vakantiehuisje in Hooge Zwaluwe, werd met zijn eigen wapen vermoord. Hij zou een van de mannen zijn geweest die verkleed als politieagent een drugsdeal overviel, stelt een Belg die zegt dat hij de drugs wilde kopen in Panorama van deze week.
Het gaat om ene ‘Mohammed’, die in het echt anders heet. Hij kent meerdere details uit de zaak – zo heeft hij het interieur van het huisje waar de schietpartij plaatsvond uitgetekend, en dat komt overeen met de werkelijke situatie. Daardoor lijkt het er op dat deze Mohammed daadwerkelijk bij de schietpartij aanwezig was.
Alleen op vakantieparken
Mohammed stelt dat hij met twee andere mannen uit Antwerpen via een ‘kleine Surinamer’ in contact was gekomen met Muljaim Nadzak – het andere slachtoffer van de schietpartij. Nadzak sprak Engels en hield de Belgen voor dat hij een Schot was. Hij wilde hen coke leveren voor 26.000 euro per kilo. Dat leek een goede deal: in Antwerpen levert een kilo zo’n 2.500 euro meer op.
Nadzak zegt dat hij alleen zaken doet op vakantieparken. Ze komen uiteindelijk overeen om in het vakantiehuisje in Hooge Zwaluwe af te spreken: daar kan cash voor worden betaald, er wordt niet om legitimatiebewijzen gevraagd en er hangen geen camera’s.
Belgen zijn ongewapend
Ze spreken af op woensdag 14 oktober. Er is dan een meningsverschil over de hoeveelheid cocaïne die de deal zou omvatten: eerder was 25 kilo afgesproken, maar de Belgen willen eigenlijk maar 15 afnemen.
Nadzak gaat daarmee akkoord, maar hij wil alleen overdag zaken doen. Daarom komen de partijen op donderdag 15 oktober om 10 uur ’s morgens opnieuw bij elkaar in het vakantiehuisje. De Belgen hebben dan 390.000 euro bij zich. Ze zijn ongewapend, stelt Mohammed. ‘Een paar van ons doen aan kickboksen, dat leek ons voldoende. Daarnaast vertrouwden we er op dat het goed zat.’
‘Politie’ valt binnen
In het vakantiehuisje wachten Nadzak samen met de ‘kleine Surinamer’; de man die de Belgen en Nadzak bij elkaar heeft gebracht. Er wordt thee gezet, en de mannen praten wat, als Nadzak plotseling verdwijnt. Dan stappen twee mannen binnen, die hard ‘Politie, politie!‘ schreeuwen.
Iedereen moet op de grond gaan liggen, en de ‘agenten’ willen iedereen boeien met tierips. Nadzak komt dan ook weer naar binnen gelopen. De eerste die geboeid wordt, is Samir T. Hij verzet zich, en probeert nog wat briefjes van 500 te verstoppen. Eén van de agenten denkt dat hij een wapen probeert te pakken, en schiet. Samir wordt geraakt, in zijn scrotum, in zijn zij, in zijn bovenbeen.
Kokend water
De agent die schiet, blijkt later Brian Dalfour te zijn, stelt Mohammed. Eén van de Belgen pakt de waterkoker waarmee eerder thee is gezet, en gooit het kokendhete water over de hand van Dalfour. Die laat zijn wapen vallen, en de Belg pakt het snel op, en schiet. Er wordt volgens Mohammed dan over en weer geschoten, maar alleen Dalfour wordt geraakt. Hij strompelt het huisje uit, en zakt daar in elkaar.
Na de schietpartij is Mohammed naar buiten gerend. Hij is er met zijn twee kameraden vandoor gegaan. Hoe Nadzak om het leven komt, vertelt het verhaal niet. Hij is blijkbaar ook geraakt in de schietpartij.
‘Zij hebben het geld’
Samir wordt voor de deur van het ziekenhuis in Oosterhout gedropt. Hij wordt met een traumahelikopter naar het ziekenhuis in Breda gebracht, waar hij met spoed wordt geopereerd. Mohammed zegt dat hij hem de ochtend na de schietpartij een bezoek brengt. Daar ziet hij ook de ‘kleine Surinamer’ liggen: het gaat om Roy O., die ook gewond is geraakt.
Mohammed zegt dat de groep van Dalfour en Nadzak het geld heeft. Daar is het verhaal van Mohammed echter wat troebel, schrijft ook Panorama:
‘We vragen hem wat er met het geld is gebeurd. Mohammed denkt even na. “Dat hadden ze al van ons afgepakt.” Dat laatste lijkt niet te stroken met het feit dat er al geschoten werd toen de groep uit Antwerpen ten dele geboeid was. Samir T. probeert dan nog namelijk een pakje geld weg te stoppen. Dát triggert de schietpartij. Als ze al hun geld al hadden afgegeven, hoe kan Samir dan nog een pak geld in zijn broek proberen te stoppen? Wanneer we doorvragen, blijft Mohammed bij zijn antwoord. “Zij hebben het geld.”‘