Afgelopen zaterdag is oud-rechercheur Sjoerd Bos (81) overleden. Bos was klokkenluider in het onderzoek naar de Paskamermoord in 1984 waarin fietsenmaker Rob van Zaane in 1987 ten onrechte werd veroordeeld. Bos had in 1986 de werkelijke dader(s) van de Paskamermoord op het oog.

Genegeerd

Zijn opinie werd echter genegeerd. Niet veel veel later in 1986 kreeg hij ontslag bij de politie, een schrale troost was dat het een “eervol” ontslag was. Pas in 2002 bleek dat Bos het bij het rechte eind had gehad.

Geurproef

De 21-jarige Sandra van Raalten (foto) werd op 30 november 1984 rond 11.00 in de ochtend in een paskamer van kledingboetiek Manouk in Zaandam dood aangetroffen. Ze was gekneveld met repen stof van het gordijn van de paskamer en haar keel was doorgesneden. Van Zaane had geen sluitend alibi en er waren enkele vage belastende verklaringen tegen hem afgelegd. Een geurproef met speurhonden gaf een belastende indicatie.

Brief

Rechercheur Sjoerd Bos schreef in 1986 een brief aan de rechtbank die toen de Zaak-Van Zaane behandelde. In de brief bracht hij de verdachten Kemal Erol en Sukrija Taipovski in beeld. Zij waren ten tijde van de moord in de buurt van de boetiek gezien. Eén van hen had krassen op zijn gezicht en ook zou één van hen zijn handen hebben gewassen in een emmer die op straat stond bij een vrouw die haar ramen aan het zemen was. De rechtbank nam de brief voor kennisgeving aan.

Vrijspraak

Het gerechtshof van Amsterdam sprak Van Zaane op 11 februari 1988 vrij nadat advocaat Piet Doedens onder meer had aangetoond dat het bewijs van de geurproef ondeugdelijk was. In augustus 2000 liet justitie op aandringen van de moeder van het slachtoffer dna-onderzoek doen. De heroïneverslaafde Kemal Erol bleek de dader te zijn geweest. Op een in 1984 in beslag genomen mes van Erol bleek bloed van Sandra van Raalten te zitten.

Ziek

Voormalig adjudant Sjoerd Bos van de recherche Zaanstad overleed in zijn woonplaats Krommenie. Hij had in het begin de leiding over het onderzoek naar de moord op Sandra van Raalten. Zijn mening over de zaak was in strijd met de mening van zijn superieuren. Desondanks ondersteunde Bos de verdediging van Van Zaane. Het conflict maakte Bos ziek, waarna hij eervol ontslag kreeg. Nadat zijn gelijk in 2002 was bevestigd verzocht Bos vergeefs om eerherstel bij de burgemeester van Zaanstad. Hem werd te verstaan gegeven dat de zaak was verjaard.

Dwars gezeten

Zijn familie laat aan Crimesite weten dat het ontslag dat Bos in 1986 was aangezegd hem zijn verdere leven dwars heeft gezeten en ook zijn gezondheid ernstig negatief heeft beïnvloed. Volgens zijn familie is hij tot aan zijn dood politieman in hart en nieren gebleven.

Vrijuit

De verantwoordelijken voor de justiële dwaling gingen vrijuit en met hun carrière ging het crescendo. Hoofdinspecteur Henk Munting werd waarnemend korpschef en later nog directeur Publiek-Private Samenwerking van de Raad van Hoofdcommissarissen. Officier van justitie Theo Bot eiste acht jaar tegen Van Zaane en weigerde de zaak te heropenen toen al duidelijk was dat Erol de dader was. Hij werd plaatsvervangend hoofd bij de AIVD en Nationaal Coördinator Terrorismebestrijding. Procureur-generaal A. Korvinus werd nationaal rapporteur mensenhandel en kreeg een koninklijke onderscheiding. Advocaat Gerard Spong was één van de rechters die Van Zaane veroordeelden.