‘Nooit Heineken-losgeld ontvangen’

Het Openbaar Ministerie gaat 
Rob Grifhorst (1949) alsnog vervolgen voor het witwassen van het Heineken-losgeld. Dat blijkt uit het boek De jacht op crimineel geld van Harry Lensink en Marian Husken. Een voorpublicatie staat in VN. Grifhorst is weleens de vijfde Heineken-ontvoerder genoemd, maar hij ontkent iedere verband met die zaak. In 2007 deed de Spaanse politie een inval in zijn huis in Malaga in aanwezigheid van de Nederlandse politie. 

Door @Wim van de Pol

Achterdam

Gewapende agenten met bivakmutsen stormden door de glazen terreasdeuren, de zoon van Grifhorst, die geen verdachte was werd afgevoerd. Rob Grifhorst ging op het vliegtuig naar Nederland. Het echtpaar Rob en Netty Grifhorst werd door het Nederlandse Openbaar Ministerie ervan verdacht miljoenen te hebben witgewassen, onder meer het deel van het losgeld dat in 1983 is betaald voor de ontvoerde Freddy Heineken, maar dat nooit is teruggevonden. Sindsdien ligt er beslag op hun bezittingen: een Spaanse villa en verschillende prostitutiepanden op de Alkmaarse Achterdam. Rob Grifhorst zit inmiddels in een rolstoel en verblijft in een verpleeghuis in Amsterdam. Hij is vrijwel blind. Zijn ogen en benen zijn aangetast door diabetes. Recentelijk kwamen daar herseninfarcten en een hartaanval bij. 

Seksexploitant

Grifhorst was vastgoedhandelaar en seksexploitant maar hij ontkent de ‘vijfde Heineken-ontvoerder’ te zijn geweest. Hij is in 1983 wel aangehouden voor de zaak omdat hij bevriend was met Cor van Hout, die samen met Willem Holleeder, Jan Boellaard en Frans Meijer Freddy Heineken en zijn chauffeur Ab Doderer gegijzeld hadden. Grifhorst: ‘Ik word nu voor de derde keer in vijfentwintig jaar tijd als verdachte in verband gebracht met de Heineken-ontvoerders en het verdwenen losgeld.’

Thomas van der Bijl

In het recente Goudsnip-onderzoek komt de hele geschiedenis weer voorbij. Eerdere pogingen in de jaren negentig om Rob Grifhorst te vervolgen, waren bij gebrek aan bewijs gestrand. De nieuwe aanleiding voor onderzoek vormen de verklaringen van de in 2006 doodgeschoten hasjhandelaar en kroegbaas Thomas van der Bijl. Hij vertelde ook uitvoerig over het verdwenen Heineken-losgeld.

Homofielenpark

Er is (omgerekend) zestien miljoen euro losgeld betaald maar enkele miljoenen zijn niet teruggevonden. Van der Bijl, die in de jaren tachtig en negentig chauffeur en assistent van Cor van Hout was zei: ‘Ik heb een gedeelte van het geld weggehaald uit Frankrijk. In een homofielenpark stond een boom met een M en dan zoveel stappen daar vandaan heb ik twee nachten liggen graven. (…) Toen heb ik het gevonden. Dat waren tassen met plastic en daarin het geld. Dat was 5 à 6 miljoen gulden bij elkaar (…) Ik heb de poen meegenomen en ingewisseld bij het GWK en aan De Bouwvakker gegeven.’

Mijn vriend

Dat was natuurlijk uiterst belastend voor Grifhorst. Ruim een jaar nadat Van der Bijl zijn belastende verhaal had verteld, werd hij geliquideerd en weer een jaar later werd Grifhorst aangehouden. Tegen Lensink en Husken zegt hij: 'Ik heb nooit ruzie met de man gehad. Hij heeft jarenlang voor me gewerkt. Ik heb in elk geval nooit Heineken-losgeld in ontvangst genomen. Toen niet, naderhand niet. Niet in Frankrijk, niet in Nederland. Nergens. (…) Cor was mijn vriend. Meer niet. Holleeder heeft voor mij in de beveiliging op de Wallen in Amsterdam gewerkt, niet in Alkmaar of Zaandam. Dat is alles.’

Praxis

Grifhorst is rijk geworden met een bouwcentrum, wat later de Praxis is gaan heten. Een van zijn beleggingen had Grifhorst te danken aan zijn vriend Cor van Hout die samen met hem investeerde in een pand aan de Peperstraat in Zaandam. In het huidige strafonderzoek naar Grifhorst verwijt justitie Grifhorst witwassen van geld van Van Hout. Hij zegt te kunnen bewijzen dat Van Hout absoluut niet heeft meegedaan met deze transactie, die overigens vóór de Heineken-ontvoering werd gedaan.

Zweden

Grifhorst werkte ook samen met Willem Endstra. Ze verdienden geld aan Zweedse investeerders voor wie ze in vastgoed belegden in een kerstboom van BV's. Husken en Lensink schrijven in hun artikel in Vrij Nederland niet dat een curator in één van de grote faillissementen de twee verdacht van bedrieglijke bankbreuk en andere misdrijven, waarvan hij ook aangifte deed.  

Zwarte Joop

Politie en justitie hebben altijd gedacht dat Holleeder bezittingen op de Wallen zou hebben aangekocht via Grifhorst. Hij ontkent dat: Holleeder bemiddelde wel in een deal met "Zwarte" Joop de Vries, die onder meer Casa Rosso, het Erotisch Museum en twee gokhallen verkocht. Holleeder ging er werken. Grifhorst: ‘Misschien had ik Willem niet in dienst moeten nemen, maar ik zag er geen kwaad in. Het was een mooie tegenprestatie voor de tip die hij me had gegeven. Ik vond bovendien dat Holleeder een kans verdiende na het uitzitten van zijn straf. Hij had uitstraling en dat kon ik daar goed gebruiken. Ik snap ook niet dat ze hem als eigenaar zagen. Je gaat dan toch niet de hele nacht op de Wallen rondlopen? Het was gewoon hard werken op incourante tijden. Dat wil niet iedereen.’ Later verkocht hij de Casa Rosso en het Erotisch Museum aan ‘Dikke Charles’ Geerts en de gokhallen aan Endstra. Holleeder pachtte het Erotisch Museum.

Cover-up

Tot op de dag van vandaag vermoeden officieren van justitie de deals met de Wallen-bezittingen als één grote cover-up om het nooit getraceerde Heineken-geld te verhullen. Ook vermoedden ze dat de gokhallen voor witwassen werden gebruikt, hoewel dat onzin is gebleken. Gaandeweg heeft Grifhorst zijn prostitutie ramen in Alkmaar van Van Hout gekocht. Hij gebruikte voor zijn Alkmaarse vastgoed voornamelijk Antilliaanse vennootschappen waardoor hij zo min mogelijk belasting betaalde. Hij financierde zijn aankopen met behulp van de Arubaanse vennootschap, Bridges AVV. Bridges boekte geld naar Zwitserse bankrekeningen van Grifhorst. Grifhorst: ‘Die constructie was mogelijk omdat ik niet in Nederland belastingplichtig was. De fiscus was ook op de hoogte van deze vennootschapstructuur en de bijbehorende geldstromen.’

Paniek

Rob en Netty Grifhorst blijven in de ogen van het OM de witwassers voor de Heineken-ontvoerders. Naast de verhalen van Thomas van der Bijl beschikt het OM over de verklaringen van Endstra, die tegen de recherche vertelde dat ook de Wallen-bezittingen van Holleeder waren. Verder zijn er de CIE-tips die binnenkwamen in 2003, nadat Cor van Hout was vermoord. Iedereen was ‘in paniek’ op zoek naar zijn geld, vertelde een informant aan de CIE. (…) Er zijn over deze overname gesprekken gevoerd met (…) Sonja en De Bouwvakker. (…) Er is vermoedelijk een bedrag van meer dan vijf miljoen euro betaald door De Bouwvakker (…) voor het onroerend goed. Dit bedrag zou betaald worden aan Sonja Holleeder. (…) Een gedeelte ineens en de rest zou in maandelijkse termijnen worden betaald.’ 

Zie meer in het boek De Liquidatiedossiers.