Verdachten konden tiewraps wel lostrekken

Uit onderzoek van het Nederlands Forensisch Instituut (NFI) blijkt dat het inderdaad mogelijk was dat de drie Belgische Hooge Zwaluwe-verdachten zich konden ontdoen van de plastic tiewraps om hun polsen. Justitie geloofde hun verhaal steeds niet, omdat dit onmogelijk zou zijn. Crimesite beschikt over het rapport.

Door @Wim van de Pol

Op 14 oktober 2015 was er een gewelddadige confrontatie tussen twee groepen criminelen in een vakantiehuisje in Hooge Zwaluwe. Vaststaat al dat op zeker moment vier Belgen met tiewraps vastgebonden op de grond lagen in de woonkamer van het huisje: de (broers) Samir en Khalid T., Michael H. en Mohamed L.. Ze waren gefouilleerd en mishandeld.

Gevecht

De doodgeschoten Brian Dalfour en Muljaim Nadzak en de overlevende verdachte Roy O. (en waarschijnlijk nog meer personen) hielden hen in bedwang met vuurwapens. Iemand schoot toen een kogel af op Samir T. die zijn rug doorboorde zijn rug en afketste van de vloer terug in zijn geslachtsdelen. Vanaf dat moment zeggen de Belgen in doodsnood te hebben gevochten voor hun leven: ze trokken de tiewraps los. In het daarop volgende gevecht verloren Dalfour en Nadzak het leven. Roy O. en de de Belgen ontkwamen.

Justitie vervolgt de Belgen voor doodslag of moord. Hoewel hun polsen verwondingen vertoonden die door tiewraps zouden kunnen zijn veroorzaakt, gelooft de officier van justitie tot nu toe niet dat ze zich zelf hebben losgetrokken. Volgens hem kan hun gehele verhaal over de doodslag dus niet kloppen. Wat zeiden de verdachten?

Gelust

Alle vier verdachten hebben verklaard dat aan elke pols één tiewrap was bevestigd en dat deze twee tiewraps in elkaar waren gelust. Eén van hen zegt dat bij hem misschien nog een derde tiewrap (tussen de twee tiewraps om de polsen in) als een soort van schakel was aangebracht. Vervolgens zeggen de verdachten dat vanuit de liggende positie met de buik op de vloer op de volgende manieren waren losgekomen:

Momamed L.: door ‘op te springen’;
Michael H.: door’op te springen’, waarbij een geluid te horen was alsof ‘de tanden ‘verspringen’;
Galid T.: door de polsen te ‘wringen’;
Samir .T: een onbekend persoon snijdt hem met een mes los.

Krak krak

Het NFI mat de trekkracht van de tiewraps machinaal. Daarna werden tien proefpersonen net als de verdachten met de handen op de rug met tiewraps geboeid. Ter bescherming werden de tiewraps aangebracht over een lapje textiel. Bij de totaal elf verrichte proeven is het in totaal zeven maal gelukt om los te komen.

De sporen die de gevonden tiewraps van de verdachten vertoonden komen overeen met die van de proefpersonen. Eén van de verdachten zegt ‘krak krak’ te hebben gehoord en dat ‘het slotje versprong’. De sporen die op een tiewrap zijn aangetroffen, passen bij deze verklaring. Ook bij sommige proefpersonen brak het slotje.

De zaak gaat deze zomer door voor de Bredase rechtbank. Alle verdachten zijn overigens inmiddels op vrije voeten. Er is nog meer onderzoek van het NFI te verwachten. De rechtbank heeft ter plaatse een reconstructie bekeken. Mogelijk komt er dus nog meer duidelijkheid over wat er die fatale donderdag in 2015 in het piepkleine huisje is gebeurd.