Telegraaf-journalist John van den Heuvel noemt advocaat Nico Meijering 'een roeptoeter van de onderwereld’. Van den Heuvel reageert op een artikel van advocaat Nico Meijering op Crimesite. Meijering verweet daarin De Telegraaf onzorgvuldige berichtgeving. Nadat de twee vorig jaar beloofden elkaar niet onnodig te grieven, lijkt de vlam weer in de pan geslagen. 

Door @Wim van de Pol

Vrijdag hield het kantoor van Nico Meijering een persconferentie naar aanleiding van de dood van Gwenette Martha. In een zaterdag door Van den Heuvel gepubliceerd artikel (in de papieren Telegraaf) stond dat dat Meijering’s kantoor van mening zou zijn dat de politie en justitie ‘verantwoordelijk’ zijn voor Martha’s dood door hem geen bescherming te bieden. Meijering schreef zondag op Crimesite juist te hebben gezegd dat het OM zélf bescherming aangewezen vond en daarom bescherming had aangeboden maar dat Martha onmogelijk aan de gestelde voorwaarden kon voldoen.

Loslopend wild

In reactie op het Crimesite-artikel herhaalt Van den Heuvel zijn standpunt. Van den Heuvel: 'Deze roeptoeter van de onderwereld weet het allemaal met nuance te verwoorden. Zijn cliënt is niet eens begraven maar de raadsman wast zijn handen al in onschuld. Om rillingen van te krijgen. Iedereen die de persverklaring van Meijering las kon maar een boodschap uit het verhaal opmaken; Omdat politie en Openbaar Ministerie zijn cliënt geen bescherming boden, was Gwenette Martha loslopend wild.’

Andere boeg

Van den Heuvel is van mening dat Meijering zelf verantwoordelijkheid heeft en er beter aan had gedaan Martha te overtuigen zijn leven over een andere boeg te gooien. 'Maar dat past waarschijnlijk niet in het verdienmodel van Nico Meijering’, zegt Van den Heuvel, 'zou het kunnen dat iemand die willens en wetens voor een crimineel leven kiest zelf verantwoordelijk is voor de gevolgen? Of is het reëel dat wanneer dreiging ontstaat vanwege die levenswijze, de overheid dan maar klaar moet staan om iemand te beschermen? Zelfs al zou de stelling van Meijering kloppen dat de schorsingsvoorwaarden extra gevaar met zich mee brachten, had hij zijn cliënt dan bijvoorbeeld niet kunnen adviseren binnen te blijven? Wie haalt het in zijn hoofd kort na een eerdere aanslag en met grote dreiging voor nieuw geweld, 's avonds laat gewoon de straat op te gaan?’

Pedant

Van den Heuvel vindt dat Martha geen keus had en in ruil voor bescherming de politie informatie had moeten geven in ruil voor bescherming. Van den Heuvel: 'Wanneer diegene er om wat voor reden dan ook voor kiest niets over de achtergronden van de dreiging te onthullen, houdt het op. Als de advocaat in dat geval niets beter weet dan vluchten in de zoveelste procedure en als het fout gaat pedant met een vingertje wijst, is dat krokodillentranengehuil van het ergste soort.’

Maffiamaatje

Discussies tussen Van den Heuvel en Meijering over Telegraaf-publicaties over Martha en andere criminelen leidden tot juridische procedures die allen door Meijering c.s. werden gewonnen. Nadat Van den Heuvel Meijering 'maffiamaatje' noemde volgde een kort geding dat in der minne werd geschikt (hier meer). Beide partijen kwamen overeen elkaar niet meer 'onnodige grievend' te zullen bejegenen.

De rechter?

Is de kwalificatie 'roeptoeter van de onderwereld' voor Meijering reden om opnieuw naar de rechter te stappen? Meijering: 'Van den Heuvel kent zijn verantwoordelijkheden, meer kan ik er niet over zeggen. Het is tekenend dat hij gaat schelden zodra hij geen argumenten meer heeft. Inderdaad, Martha was nog niet begraven of meneer Van den Heuvel noemde het al 'een zegen'. Dat zou iedereen meer dan genoeg moeten zeggen.'