Privé-gegevens in dossier onderwereldmoorden

Woonadressen, foto’s en kentekens van journalisten en bezoekers van de rechtbank-bunker in Amsterdam-Osdorp zijn terechtgekomen in het strafdossier over de moorden in de Staatsliedenbuurt van 2012. ‘Gevaarlijk en belachelijk’, zegt een betrokken journalist.


Door @Wim van de Pol

Tijdens een pro forma-zitting in maart 2014 hebben een observatieteam en geüniformeerde politie alle bezoekers en passanten op de Zuidermolenweg in Amsterdam-Osdorp aangehouden en/of gefotografeerd. In de daar gelegen beveiligde rechtbank behandelde de Amsterdamse rechtbank die dag het onderzoek naar de dubbele moord op Said el Yazidi en Youssef Lhkorf, in december 2012. Crimesite heeft vastgesteld dat deze activiteiten van de politie nauwgezet zijn geverbaliseerd in een apart proces-verbaal dat is gevoegd in het strafdossier.

Foto’s

Van alle bezoekers van die zitting zijn foto’s gemaakt die zijn opgenomen in het dossier. Iedere bezoeker van een beveiligde zitting moet zich normaal gesproken bij de ingang identificeren. Het bijzondere aan het proces-verbaal over deze observatie is dat ook alle identiteitsbewijzen van de bezoekers blijken te zijn gefotokopieerd en ingescand in het dossier.

Adressen

Alle kentekens van auto’s, scooters en brommers die op dag bij de rechtbank aanwezig waren of passeerden zijn opgenomen in het dossier. Daarbij gaat het om de kentekens van mensen die de rechtbank daadwerkelijk bezochten, maar ook van passanten, bijvoorbeeld mensen die op bezoek waren bij bedrijven met een vestiging naast de rechtbank. Volledige namen, geboorteplaats en -datum en het precieze woonadres van die mensen zijn opgenomen in het dossier. Ook de eventuele relatie van personen met verdachten staat beschreven.

Gevaarzettend

De consequentie van deze handelwijze van het Openbaar Ministerie is dat deze uiterst gevoelige informatie is terechtgekomen bij iedereen die dit dossier kan raadplegen. Dat zijn mensen van het parket in Amsterdam, de rechtbank en de politie maar ook de twee verdachten in de zaak, Adil A. en Anouar B. en hun beide raadslieden. En verder ook bij iedereen die het dossier – of informatie eruit – van één van de genoemde betrokkenen op één of andere manier heeft doorgegeven gekregen. Deze privacy-breuk ligt gevoelig in een affaire waarin inmiddels al meer dan twintig doden zijn gevallen. Niet afschermen van dergelijke informatie is gevaarzettend voor betrokkenen, nabestaanden of zelfs zuiver belangstellenden en passanten.

Journalisten

Ook de namen van journalisten zijn opgenomen in het dossier, compleet met de kentekens van hun auto en hun actuele woonadres. Eén van de journalisten zegt boos te zijn dat deze gegevens in het strafdossier zijn meegenomen. ‘Ik ben ervan geschrokken. Schrijven over georganiseerde misdaad is niet zonder gevaar. Ik heb het gevoel dat mijn veiligheid in het geding is gekomen. Ik publiceer toch ook niet over de woonplaats van een officier van justitie?’

De politie zelf is heel zorgvuldig als het gaat om afschermen van privégegevens. In alle dossiers die te maken hebben met zware criminaliteit staan politie-verbalisanten aangeduid met code’s zoals bijvoorbeeld: T-35.

Openbaarheid

Bénédicte Ficq, de advocaat van verdachte Adil A. zegt geschrokken te zijn toen ze deze gegevens in het dossier las. Ficq tegen Crimesite: ‘Dit betekent dat de openbaarheid van de zitting geweld wordt aangedaan. Het is immers niet de bedoeling dat mensen afgeschrikt worden om naar een zitting gaan als ze weten dat ze met naam en toenaam in een strafdossier zullen worden opgenomen. Toen ik een journalist met al zijn privé-gegevens terugzag in het proces-verbaal vond ik het tijd om hier melding van te maken.’