Schrijfster Yvonne Keuls heeft zich gemengd in het debat over voormalig topambtenaar Joris Demmink. De gelauwerde auteur zegt te kunnen bewijzen dat Demmink in de jaren tachtig contacten had met de Haagse jongenspooier Dick Willard. Ze wil dit desnoods onder ede verklaren. ‘Ik kan bewijzen dat ze elkaar wel kenden.’
Demmink ligt al jaren onder vuur vanwege tot nu toe onbevestigde beschuldigingen van ontucht met minderjarigen. Het strafrechtelijk onderzoek tegen hem zal binnenkort worden geseponeerd wegens gebrek aan bewijs. Maar schrijfster Yvonne Keuls zegt dat nu te willen voorkomen.
Video
In een video-interview met JDTV beweert ze zowel Dick Willard als Joris Demmink te kennen. Ze was in de jaren tachtig jongerenwerkster in Den Haag en kwam in die hoedanigheid veel in tehuizen, waar drugsverslaafde jeugd werd opgevangen. ‘Die jongenspooier Dick Willard hing daar rond en die heb ik weggestuurd’, zegt de 85-jarige schrijfster. ‘Op een gegeven moment kwam ik in een café en daar zaten Demmink en Willard. Demmink kende ik vanuit Justitie.’ Als hulpverleenster kwam ze wel eens op het departement.
Roman
In 1985 schreef Keuls een roman over haar ervaringen met misbruik van jongeren, ‘Annie Berber en het verdriet van een tedere crimineel‘. Ze beschreef erin hoe jongens soms per taxi of dienstauto naar het Paleis van Justitie werden gebracht. Daar werden ze misbruikt. Volgens Keuls ging het om de kinderrechter mr. Rueb, bestuurslid van het opvanghuis waar ze werkte.
Vieze meneer
Eerder publiceerde het Algemeen Dagblad verklaringen van getuigen over contacten van Joris Demmink met Willard. Ook volgens die verklaringen zou Demmink aan het begin van de jaren tachtig ontmoetingen hebben gehad met jongenspooier Dick Willard. Demmink zelf ontkende en eiste rectificatie. Zijn advocaat stelde dat Demmink Willard nooit heeft gekend en zich nooit schuldig heeft gemaakt aan pedofilie: ‘Het beeld dat het AD heeft neergezet is Demmink is een vieze meneer die met jonge jongetjes aan de slag is gegaan. En dat beeld moet rechtgezet.’
Fantasiewereld
Demmink zelf zei erover tijdens de rechtszaak: ‘Ik moet u eerlijk zeggen dat als ik het artikel lees, dan bekruipt mij het gevoel dat wel heel makkelijk de stap van aantijgingen uit het criminele milieu, naar feiten wordt gemaakt. Er worden hier alsmaar dingen als feiten beschreven die in wezen niets meer dan aantijgingen zijn. Er wordt een parallelle wereld beschreven en dat is niet mijn wereld. Er werd hier een compleet nieuwe fantasiewereld gepresenteerd, eentje uit de jaren tachtig, met als hoofdfiguur ene Willard waar ik van mijn levensdagen nog niet van had gehoord.’ De rechter wees de eis tot rectificatie af.
Zie ook: