Door Nico Meijering.

In de nacht van afgelopen dinsdag op woensdag hebben malloten vermoedelijk met een zwaar wapen een projectiel (raket?) op de rechtbank in Amsterdam afgevuurd. Ik raak daar wel van onder de indruk. Zeker als je bedenkt dat – ondanks het tijdstip – het niet geheel ondenkbaar is dat er slachtoffers hadden kunnen vallen: voor hetzelfde geld waren er bijvoorbeeld interieurverzorgers aan het werk.

Minder onder de indruk ben ik van de retoriek van onze minister van Justitie Opstelten die dit misdrijf direct als ‘een aanslag op de rechtsstaat’ kwalificeerde. Dat klinkt meteen wel heel erg gezwollen, zonder nog maar iets van de feiten en vooral van het motief van de dader(s) te kennen.

Bij ‘aanslagen op de rechtsstaat’ denk ik totaal andere richtingen in.

Ik denk bijvoorbeeld aan grote strafzaken waarin onder verantwoordelijkheid van het openbaar ministerie de feiten zodanig verdraaid werden voorgesteld, dat onschuldige verdachten werden veroordeeld. Of aan een grote zaak waarin structureel en langdurig gesprekken met geheimhouders werden afgeluisterd en bewaard. Of wat dacht u van de plannen van Opstelten om de kosten om te procederen zodanig te verhogen dat het alleen nog maar voor mensen met een goed gevulde portemonnee mogelijk blijft om naar de rechter te gaan.

Blijft natuurlijk wel de vraag wie er achter dit raketincident zit(ten). Werkelijk alles is denkbaar: van een door het lint gaande in scheiding liggende vader wiens kinderen zijn toegewezen aan de moeder, tot en met activisten die zich niet kunnen vinden in genoemde bezuinigingsplannen van Opstelten.
De Telegraaf kon in de berichtgeving van afgelopen woensdag het iets preciezer duiden: mogelijk zou het hier gaan om een “‘waarschuwingssignaal’ van de zware misdaad om bijvoorbeeld een justitieel onderzoek niet door te zetten.” De auteur vervolgt dan: “Afgezien van het langdurige liquidatieproces lopen er geen extreme zaken bij de rechtbank die een dergelijke maffia-aanslag kunnen verklaren.”

Dat de Telegraaflezer het maar weet: de aanslag is mogelijk gepleegd of georganiseerd door een of meer verdachten in dat proces. Logisch volgens De Telegraaf: als je nou even een raketje afvuurt op de rechtbank dan besluit het openbaar ministerie wel om dit proces te stoppen. En als het openbaar ministerie niet stopt, dan stopt de rechtbank zelf wel.

Van De Telegraaf weten we dat de berichtgeving vanaf het begin van het liquidatieproces doorspekt is van hoop dat de verdachten zullen worden veroordeeld – of ze nu schuldig zijn of niet. Dus zal De Telegraaf het ook nu niet nalaten om dit raketincident in de richting van deze verdachten te schuiven.
Wat De Telegraaf telkens vergeet is dat de vrije pers een wezenlijk onderdeel uitmaakt van de rechtsstaat. Voorwaarde is wel dat die vrije pers niet met onzin de uitkomst van een strafproces moet beïnvloeden. Over aanslagen op de rechtsstaat gesproken.

Nico Meijering
Advocaat bij Meijering Van Kleef Ficq & Van der Werf Advocaten