De Anker-advocaten staan groot in de Nieuwe Revu deze week. Ze doen normaal niet aan publiciteit of poespas, hebben zelfs geen mobiele telefoon. Gaan nooit uit babbelen aan tafel bij Pauw, Witteman of Van Nieuwkerk. En toch klanten genoeg. Nu vinden ze het tijd voor tegengas in de zaak van hun cliënt Robert M., door De Telegraaf liefkozend tot Monster van Riga gedoopt. Volgens Wim en Hans Anker maakt niet alleen De Telegraaf zich schuldig aan mediacircus. Ze lazen op de voorpagina van kranten informatie over de computer hun cliënt die alleen gelekt kan zijn door de politie.

En burgemeester Van der Laan toeterde over de zaak alsof hij zelf – en niet het Openbaar Ministerie – de openbaar aanklager was.

Wat daartegen te doen? Begin februari hadden ze nog slechts twee processen-verbaal. En natuurlijk megabytes aan haatmails.

Vanwege dat alles misschien het gesprek met de Nieuwe Revu. 

Inhoudelijk gaan ze niet op de zaak in maar zetten wel een paar punten op de i: de opmerkingen van van der Laan over de zedenzaak zijn ‘een burgemeester onwaardig.’  En: ‘in de belangenafweging tussen de privacy van M. en de ouders en de slachtoffers is Van der Laan doorgeschoten.’

En was publiceren van een foto zonder balkje nu noodzakelijk? Hadden de ouders hem niet met een balkje net zo goed herkend?

Ondanks de haatmails staan de twee vastberaden. Vrouwe Justitia en het recht is hun roeping. Geld verdienen niet, Wim Anker doet 80% pro deo-zaken. Kortom, de redelijkheid zelve, behalve als het om SC Heerenveen gaat.

Of De Telegraaf en de man in de man in straat die roepen om harde straffen voor het Monster van Riga hun zin krijgen valt nog te bezien, aldus de Ankertjes: ‘Onderzoek heeft uitgewezen dat bovenmatige publiciteit bij een groot aantal strafzaken uiteindelijk tot lagere straffen leidt.’