Door Jan Boone

‘Door de grote aandacht die uitgaat naar de omvangrijke strafzaken, wordt niet of nauwelijks aandacht geschonken aan de kleine ergernissen die het gevolg zijn van het optreden van de Justitie. Als met bruut geweld – velen van u hebben al kennis gemaakt met dit soort geweld – door een arrestatieteam wordt binnengetreden waarbij deuren en ramen met springstof worden opgeblazen, wordt op geen enkel moment rekening gehouden met de trauma’s die dit oplevert voor de kinderen.’

‘Een enkel Meld Misdaad Anoniem bericht dat in een woning een vuurwapen aanwezig zou zijn, is voldoende voor een dergelijk bruut optreden.

In veel gevallen zou een eenvoudig verzoek om op het politiebureau te komen om een verklaring af te leggen, al voldoende zijn. Maar het lijkt erop dat arrestatieteams kennelijk moeten ‘oefenen’ en om die reden bij herhaling optreden, waar het normaal niet nodig is.

Helemaal te gek wordt het als het arrestatieteam een enorme schade aanricht aan een woning om binnen te treden, de kinderen een pistool op het hoofd zetten, moeder net een badjas mag aantrekken, omdat ze anders naakt zou zijn afgevoerd en de Officier van Justitie doodleuk een rekening stuurt voor de aangerichte schade. Het betreft dan een deur die uit zijn voegen is geblazen, dan wel anderszins met geweld door de politie is verwijderd, omdat dat noodzakelijk zou zijn geweest.

Een briefje aan de Officier van Justitie met het verzoek deze door de politie gezonden nota in te trekken, wordt doodleuk niet beantwoord.

Al even ongelooflijk is de manier waarop de Officier van Justitie goederen in beslag laat nemen – ten dienste van de Justitie – zoals dat heet. Je in beslag genomen auto, ben je in ongeveer 2 minuten kwijt en als je geluk hebt, heb je hem twee jaar later terug. Dat is dan vlug.

Meestal is hij inmiddels dan verkocht, of mag je hem terugkopen voor een bedrag dat die auto helemaal niet waard is. Deze inbeslagnames en de tijd dat het duurt voor je je spullen terugkrijgt, is een voortdurende bron van ergernis voor de mensen. Je hoeft in Nederland helemaal niet schuldig te zijn om je spullen jaren kwijt te zijn.

Door de grote aandacht die aan de omvangrijke strafzaken wordt besteed, sneeuwen deze ergernissen maar al te snel onder en wordt er niet over gepraat. Klagen helpt trouwens niet, omdat óf een Officier van Justitie niet reageert, óf een klaagschrift ingediend bij de Rechtbank tot teruggave van je spullen, maanden later wordt behandeld en meestal ongegrond wordt verklaard, omdat wordt gezegd dat de zittingsrechter daar maar over moet beslissen.

Hier twee voorbeelden van ergernissen, maar er zijn er natuurlijk talloze. Het zou misschien goed zijn als Crimesite een mogelijkheid ging bieden om mensen met dit soort ergernissen een platform te bieden, zodat enigszins duidelijk wordt op welke schaal dit soort ellende door de Justitie wordt veroorzaakt.’

Jan Boone is strafadvocaat.