Steeds meer advocaten hebben psychische aandoeningen en gedragsstoornissen! Gelukkig heb ik dat zelf niet door, maar dit nieuws kwam deze week van een bekende verzekeraar voor advocaten. In 2011 zijn maar liefst 14,3% meer advocaten arbeidsongeschikt geraakt dan in 2010. En dit komt volgens de verzekeraar omdat ‘psychische aandoeningen en gedragsstoornissen de belangrijkste veroorzaker van arbeidsongeschiktheid’ binnen de advocatuur blijken te zijn.
Eerlijk gezegd kreeg ik de afgelopen weken steeds meer het idee dat sommige vakbroeders inderdaad met de nodige psychische aandoeningen en gedragsstoornissen rondwandelen. Want ik heb zelden zoveel advocaten gezien, die over elkaar heen tuimelden om schuimbekkend hun oordeel te vellen over Bram Moszkowicz.
In vakbladen, tijdschriften, websites en op het journaal haalden zij gretig de trekker over. Een advocaat klaagde zelfs dat Bram wel op tv was gekomen in een zaak, maar hij niet! Een andere advocaat merkte op dat Bram zijn overhemden in Napels liet maken en daar zat toch de mafia?! Van sommige vakbroeders vraag ik me werkelijk af hoe zij ooit door de opleiding van de Orde van Advocaten zijn heen gekomen. Even geen advocaat, maar eindelijk eens rechter en beul tegelijkertijd mogen zijn. En daar dan nog aandacht voor krijgen ook. Dat moet voor veel van deze, vaak totaal onbekende advocaten die thuis niets meer te zeggen hebben pas echt een ultieme beleving zijn geweest.
Laat ik voorop stellen dat onze gedragsregels en de controle hierop van de Orde van Advocaten buitengewoon belangrijk zijn. Advocaten moeten zich net als politieagenten gewoon aan de wet houden. Wat mij betreft mag iedere advocaat die de wet consequent aan zijn laars lapt, drugs gebruikt, in drugs handelt, zijn stagiaires betast en uitbuit, of zich mega laat betalen maar vervolgens niet op zitting verschijnt (allemaal echte voorbeelden van andere advocaten dan Bram), snel van het tableau worden geschrapt. En civiele advocaten die strafzaken doen omdat zij dan ‘mooi een toevoeging hebben’ en vervolgens de verdediging van een cliënt verknallen, mogen er als eerste vanaf. Met die controle van de Orde is dus niks mis.
Maar de wijze waarop sommige advocaten (waaronder leden in officiële functie van de Orde) zich gedragen als Calimero en nota bene een oordeel vellen over een zaak waarin de Raad van Discipline eerst een uitspraak moet geven is verbijsterend. Het geeft het misselijk makende beeld van de jager, die met een voet op de neergeschoten buffel alvast de scalp omhoog houdt. Juist advocaten zouden dat beeld absoluut moeten voorkomen en zo ontzettend veel beter moeten weten.
Jillis Roelse is strafrechtadvocaat te Amsterdam.