Combo! Het gewelddadige leven van voetbalhooligan Tinus Hoekstra

Laatste Nieuws

Jeugd vol geweld

Het nieuwe boek Combo!, geschreven door journalist Friso Schotanus, verhaalt over het brute bestaan van Tinus Hoekstra, die opgroeide op woonwagenkamp de Hanenrick, waar de politie zich liever niet liet zien. Na een jeugd vol geweld, ging hij zo’n tien jaar geleden voor het eerst kijken bij een bospadgevecht. In een weiland namen hooligans van zijn club, PEC Zwolle, het op tegen AZ. Al snel besluit hij mee te gaan doen aan de korte maar heftige confrontaties en groeit hij uit als leider van de ZWH (Zwolle Hooligans).

Flinke vinger in de pap

In de hooliganscene groeit hij uit tot een begrip: Combo. Het vechten blijkt voor hem, als kickbokser pur sang, de ultieme uitlaatklep. In het boek wordt ook duidelijk dat Hoekstra – ondanks een stadionverbod van drie jaar – een flinke vinger in de pap heeft als harde kernlid bij PEC Zwolle. Zo schuift hij geregeld aan bij gesprekken bij de directie en de voorzitter.

‘Als het kut gaat bij de club, dan laat ik van me horen. Ik heb genoeg directeuren en voorzitters voorbij zien komen de afgelopen jaren, en ik heb met hen allemaal aan de tafel gezeten. Samen met andere jongens hebben we ervoor gezorgd dat er zeggenschap is van supporters in de club, door middel van een zetel in het bestuur. Ik zoek altijd de samenwerking. De een is verbaal sterk, de ander kan dingen op papier zetten, ik heb weer andere kwaliteiten. Samen zorgen we ervoor dat ze supporters serieus nemen. Wij zijn de club, dat moeten ze wel begrijpen.’

AK-47

Hoekstra verhaalt niet alleen over een gewelddadige aanval op hooligans van aartsrivaal Go Ahead Eagles, hij is ook actief in de drugshandel en rijdt in snelle auto’s. Keer op keer wordt hij opgepakt en veroordeeld, vaak voor geweld, maar ook voor wapenbezit.

‘Ik had een heel arsenaal, ergens verstopt onder de grond’, biecht Tinus op in Combo! ‘De politie wist wel dat ik wapens had begraven. Dat zeiden ze me al toen ze me in 2016 hadden opgepakt. “Jij hebt die AK47, daar heb jij mee geschoten. We weten dat je wapens hebt, maar ook dat je ze niet thuis hebt.”

Toen ik nog een klein jongetje was zeiden ze op het kamp over mij: “Die heeft de duvel in de pens.” En mijn opoe zei: “Als hij een jaar of veertien is, zit-ie in de gevangenis.”

Van 2012 tot 2018 sluit Hoekstra zich aan bij motorclub Trailer Trash Travellers. Hij wordt er na verloop van tijd nomad sergeant, een landelijke positie boven president. Het blijft voor altijd zijn club en hij houdt van het broederschap, maar geeft ook aan dat dat kameraadschap soms het moeilijke aan een motorclub is.

‘Kijk, als ik naar het voetbal ga, zitten daar 14.000 man in het stadion. Dat zijn allemaal Zwollenaren, we zijn allemaal voor dezelfde club. Maar misschien vind ik 10.000 van hen wel dikke kneuzen. Ze mogen dan wel een blauwwit shirt aan hebben, maar voor de rest heb ik niks met hen. Bij een motorclub werkt dat heel anders. Als iemand die jouw colours draagt klappen krijgt, dan moet je voor hem opkomen. Ook al mag je hem niet of is het zijn eigen schuld, je moet toch helpen. Dat vond ik vaak lastig.’

Als ik echt kwaad ben, heb ik geen controle meer over mezelf. Dan stop ik niet. En wij gaan ook niet achteruit en we zullen nooit weglopen. Als iemand dreigt aan de telefoon, dan zeggen wij: je hoeft niet te bellen, zeg maar waar je bent, dan lossen we het op. Altijd gelijk: gaan.’

Keerzijde

Na de zoveelste celstraf dient gaandeweg de keerzijde van een leven vol geweld zich aan. Vooral voor zijn gezin wil Hoekstra zijn leven beteren, maar dat gaat niet vanzelf. Het overzien van zijn leven, het reflecteren op zijn jeugd en zijn keuzes, valt hem loodzwaar.

Combo! gaat over de hechte familiebanden in de woonwagengemeenschap, maar ook over de keerzijde daarvan. Het gaat over de kick van het hooliganisme, de kameraadschap van de motorclub en de liefde voor het gezin. En over de moeite die het kost om afscheid te nemen van een criminele carrière.

Kan Tinus Hoekstra zijn leven een andere wending geven door op scholen zijn levensverhaal te vertellen, om jongeren te behoeden voor een criminele carrière als die van hemzelf te kiezen? Of blijft misdaad toch af en toe lonken omdat het nu eenmaal heel moeilijk is om na veertig jaar een draai van 180 graden te maken?

Het antwoord is uiteindelijk aan Combo zelf.

Het boek – dat lekker wegleest – is niet bedoeld om geweld te normaliseren of te verheerlijken, maar dankzij Tinus’ openhartigheid biedt Combo! toch een interessant inzicht in de hooliganscene vol bospadgevechten en de cultuur van de woonwagenwereld.