|
Ik kan sinds kort weer gebruik maken van mijn email, dus ik hoop ook weer sneller op bepaalde zaken te kunnen reageren. Ik word nog steeds goed op de hoogte gehouden van wat er allemaal gaande is en ik was verrast door het artikel over Julio Poch dat in de Telegraaf stond. Deze man zit nog steeds in Argentinië vast en zijn borgtocht is ingetrokken. Helaas hebben ze zowel hem als mij in Spanje laten oppakken.
Door Henk Rommy
Door het op deze manier te doen konden er bepaalde zaken omzeild worden. Ik hoop echt voor hem dat ze nu iets voor hem gaan doen want ik begreep dat zijn proces nog lang op zich kan laten wachten.
Mijn advocaat heeft mijn zaak op 28 november in New York kunnen voorleggen aan de rechters en nu is het dus weer wachten op een beslissing. Ik heb geen idee hoe lang ik moet wachten, alles heeft hier zijn tijd nodig. Je bent hier afhankelijk van bepaalde mensen en ze doen gewoon wat ze willen. Maar goed, ik zit dus weer even in de wachtkamer.
Met de feestdagen was er weinig te doen in Gilmer. Ik heb me beziggehouden met tekenen. Ik heb nu ook eindelijk de tekening af voor een goede vriend van mijn zoon. Over de eerste tekening was ik niet tevreden. Ik had gewoon het verkeerde materiaal dus ik heb hem opnieuw gemaakt. Ik kan hier niet de goede verf krijgen om bepaalde kleuren te mengen maar gelukkig heb ik dit nu op een andere manier kunnen oplossen.
Ik wil nog even iets opmerken over het Passage Proces wat dadelijk weer van start gaat. Er is inmiddels contact met een heel belangrijke getuige die de zaak in Antwerpen zou kunnen openbreken. Daarom zou het heel belangrijk voor me zijn om deze getuige persoonlijk te horen, samen met mijn advocaat, voor de rechtbank. Ik denk niet dat deze persoon zal komen als ik er zelf niet bij ben.
Elke keer weer krijg ik het idee dat het OM mij er niet bij wil hebben, ze doen er in elk geval geen moeite voor. Het is een bijzonder proces wat enorm veel geld kost en wat waarschijnlijk pas in het beroep beslist zal worden. Ik hoop toch echt dat de rechters door de leugens van deze leugenachtige getuigen heen zal prikken.
Als het OM de juiste stappen onderneemt is het een kleine moeite voor ze om mij terug te halen.
Afgelopen week heb ik iets moois en iets bijzonders meegemaakt. Een man waar ik heel goed mee omging hier ging met ontslag. Hij had er 26 jaar opzitten en dat alleen voor drugs! Hij had tranen in zijn ogen toen hij afscheid van me kwam nemen…26 jaar, het is nogal wat!
Ik hoorde ook iets anders hier wat me erg gestoord heeft. Er is hier een jongen uit Nigeria maar hij is vanuit Nederland uitgeleverd. Hij zou in het weekend bezoek krijgen en zijn familie kwam van heel ver. Toen zijn familieleden in het voorgebouw stonden wisten ze zijn registratienummer niet meer maar ze stonden dus wel op zijn bezoekerslijst. Zijn familie werd niet toegelaten. Gelukkig was deze jongen zo slim om hen te bellen en te vragen waar ze bleven. Zijn familie stond nog op het parkeerterrein en zo zijn ze alsnog binnen gekomen.
Ik heb wel in de gaten dat het hier echt nog een blanke omgeving is. Ik vertelde de jongen, Hugo, je zit hier in Happy Gilmer en daar zul je aan moeten wennen met de kleur die je hebt.
In elk geval is dit de slechtste plaats waar ik tot nu toe heb gezeten en ik hoop dat ik snel weer terug ben in de buurt van New York. Hier in Gilmer zie ik ook heel weinig mensen van de Ambassade uit Washington, dat was wel anders toen ik in de buurt van New York zat.
Ik laat snel weer van me horen,
de groeten vanuit Happy Gilmer.
Henk Orlando Rommy.
Lees:
Lees alle berichten over Rommy.
|
