In het boek Fred en de Wet staat een aantal aanwijzingen opgesomd die erop wijzen dat Fred Teeven meineed pleegde toen hij onder ede stond bij de Commissie Van Traa. Niet zonder reden: corruptie bij FIOD en Douane werd zo weggehouden bij de politiek.
Dat past precies in een andere bevinding van het boek: dat het ministerie van Financiën er alles aan deed om illegale (drugs)importen onder leiding van de FIOD en corruptie bij Douane en FIOD buiten beeld te houden. (Zie ook hier).
Voorbeelden
Teeven spiegelde tijdens het verhoor woede en verbijstering voor over de inzet van de opsporingsmethode van de criminele burgerinfiltrant waarbij middels zijn ondergeschikte FIOD-beambte Cees de Jongh drugs op de vrije markt kwamen. Teeven, en ook andere ex-FIOD-mensen, ontkenden dat de FIOD met criminele informanten werkte. Twee voorbeelden die lijken op meineed uit Fred en de Wet:
Van Traa:
‘Is het zo dat door die informanten (bij de FIOD) ook vroeger al de zogenaamde “methode” wordt toegepast?’
Teeven:
‘Er zijn wellicht informanten – maar dan praat ik van voor mijn tijd – betrokken geweest bij de methode zoals die eerder is omschreven tegenover uw commissie, maar dat weet ik niet zeker.’(Niet waar. De Rijksrecherche heeft vastgesteld dat Teeven op de hoogte was van het doorlaten van sigaretten en waarschijnlijk ook van softdrugs. In het boek staat meer bewijs voor de stelling dat Teeven ook van de drugs op de hoogte was ).
Van Traa:
‘Dus de FIOD was deels ook verantwoordelijk voor het vroegere doorleveren?’
Teeven:
‘Neen, de FIOD was daar niet voor verantwoordelijk. De FIOD had informanten. De Jongh was uitgeleend aan de RCID’s. De Jongh had daarin een functie. Ik heb net aan de heer Vos uitgelegd dat feitelijk de taak van De Jongh was het douanetraject doen, maar ook het runnen van informanten, wat hij ook in combinatie met politiepersoneel heeft gedaan. Zijn voornaamste taak was die knowhow meebrengen die de RCID’s van de politie niet hadden.’(Niet juist. De FIOD zette sinds de jaren tachtig criminele burgerinfiltranten in. De CID-Kennemerland begon daar pas mee in 1992. Teeven wist dit heel goed).
Belangen
Fred en de Wet levert een aantal aanwijzingen dat niet alleen Teeven maar ook het toenmalige hoofd van de FIOD en andere FIOD-medewerkers meineed pleegden. De belangen waren kennelijk groot. Corruptie bij FIOD en Douane moest buiten beeld blijven. Aanwijzingen voor deze gedachte zijn eveneens te vinden In Fred en de Wet. In het boek komen tot nu toe geheim gebleven stukken van het Openbaar Ministerie aan de orde waaruit blijkt dat er sterke vermoedens waren dat er vanaf 1982 bij de Douane en de FIOD op veel grotere schaal dan bekend drugs aan criminelen werd doorgeleverd. Het was niet het IRT dat in de fout ging maar juist de FIOD en de Douane.
Bedrijfjes
Zo blijkt dat er informatie was dat Douane- en FIOD-medewerkers naast hun baan bij de rijksoverheid deelnamen in eigen import- exportbedrijfjes om zo stiekem geïmporteerde spullen te kunnen verhandelen.
Staatsgeheime dossiers
Het boek onthult ook het bestaan van staatsgeheime dossiers over corruptie bij Douane en FIOD in de jaren negentig. Dat zijn dossiers die door het landelijk parket aan de kant zijn gezet om juist niet te worden uitgezocht. Staatsgeheim maken, een betere doofpot is er niet. Spreken over de inhoud van deze dossiers is immers een ernstig misdrijf, waar jaren gevangenisstraf op staat.
Misstanden
De IRT-affaire was feitelijk deels een cover-up waarbij het ministerie van Financiën erin slaagde alle blaam voor misstanden bij de politie in Haarlem en het IRT te leggen en de misstanden in eigen huis te verbergen.