Al heel lang maak ik me ongerust over het afglijden van de Reclassering in de richting van het vervolgingsapparaat. De onafhankelijkheid van de Reclassering is volledig verdwenen en is een instrument van Justitie geworden. Justitie kan de Reclassering naar eigen goeddunken inzetten en als een rapport moet worden opgemaakt van een verdachte, moet de Officier van Justitie daar toestemming voor geven en opdracht geven aan de Reclassering.

Door Jan Boone.

Dit betekent dat de maatschappelijk werkers van de Reclassering in feite de instructies van de Justitie opvolgen, hetgeen naar mijn mening volstrekt in strijd is met de opdracht van de maatschappelijk werker, die als eerste opdracht heeft om vanuit een onafhankelijke positie zijn of haar cliënt te begeleiden.

Steeds weer word ik geconfronteerd met cliënten die weigeren met de Reclassering te praten omdat de Reclassering volledig op de hoogte is van de feiten waarvan zij worden verdacht en daarover een mening hebben.

Op zich is het hebben van een mening geen probleem maar als je dat in het rapport gaat verwerken, door bijvoorbeeld een analyse te maken van het risico dat cliënt zou recidiveren, komt de zaak anders te liggen. Immers, een test die moet bepalen of iemand gaat recidiveren is een uiterst dubieus gegeven, om dat vast te stellen.

De Rechter gaat er bij de strafmaat rekening mee houden, omdat hij nog steeds uitgaat van de objectiviteit van de Reclassering. Dat is dus al lang niet meer zo.

Helemaal walgelijk is het feit dat de Reclassering instemt, zelfs enthousiast is over het dragen van oranje hesjes bij het uitvoeren van taakstraffen. Kennelijk vindt onze Reclassering de verdenking, het voorkomen en het opleggen van de straf nog niet genoeg.

Door het dragen van hesjes moet nader leed worden toegebracht aan de dader. Het is mij een raadsel hoe de Reclassering zo ver verwijderd kan zijn van hun aanvankelijke taak, namelijk begeleiding van de verdachte bij terugkeer in de samenleving.

De Reclassering kan niet zo dom zijn dat ze niet inziet dat het dragen van die hesjes meer dan nodig stigmatiserend werkt. Het werkt in de praktijk als straf. Voor het opleggen van een straf is de Rechter en niet de Reclassering. Echter, gezien het niveau waarop de Reclassering functioneert, verbaast mij deze nadere stap in de richting van de Justitie in het geheel niet.

Ik maak me er alleen wel ontzettend kwaad over.