Eis: levenslang voor liquidaties in Kerkdriel en Krommenie

Voor het opdracht geven en uitvoeren van de dodelijke aanslagen op Chahid Yakhlaf en Eaneas Lomp heeft het Openbaar Ministerie maandag levenslang geëist tegen Omar L. (28), Hicham M. (25) en Mohamed H. (29).

Communicatie

M. en H. voerden volgens het Openbaar Ministerie in 2015 de aanslagen in Kerkdriel en Krommenie uit, terwijl L. de opdracht gaf. Het bewijs ziet het OM vooral in communicatie tussen de verdachten die ze met pgp-telefoons voerden. De politie slaagde er de afgelopen jaren die gecodeerde berichten te kraken.

Zo konden rechercheurs lezen hoe Hicham kennelijk onderhandelde met Omar L. over de prijs van de liquidatie van Yakhlaf (waarbij diens broer ernstig gewond raakte).

H: Bro je weet deze man was veel waard volgens mij he en 1 is loesoe en die andere is gewond is wel iets ik dacht aan 85 zo maar jij moet het zeggen bro.

O: Broer je beseft wel dat dat echt heel veel is he, de vorige x had ik je 60 gegeven omdat ik vond dat je het meeste had gedaan. Echt wollah normaal gaven we hitters 40 a 50 max.

De drie zijn in de ogen van OM ook schuldig aan een poging om Nouredine “Hitler” A. te vermoorden in 2016. Omdat een AK-47 weigerde mislukte die aanslag. Omar L. zou nog meer moorden hebben laten plegen; justitie laat het hier bij omdat voor de twee moorden de strafmaat al maximaal is.

Wraak

Het motief voor Omar L. ligt in de visie van het Openbaar Ministerie deels in wraak. De (beoogde) slachtoffers waren in zijn ogen (mede) verantwoordelijk voor de aanslag in de Staatsliedenbuurt in 2012 waarbij zijn broer en een vriend om het leven kwamen. Bovendien zou Lomp van plan zijn geweest Omar L. te doden.

Tegen Daniël “Dani” M. (41) eisten de officieren 22 jaar cel voor het lokken van zijn vriend Eaneas Lomp.

De man die volgens justitie een schutter was bij de moord op Lomp was Nabil Amzieb wiens lichaam in 2016 werd onthoofd. Een andere betrokkene bij die aanslag zou zijn doodgeschoten in Colombia.

Authenticiteit

Sander Janssen, advocaat van L., wees de rechtbank op het gegeven dat de rechtbank de pgp-berichten niet heeft kunnen toetsen op authenticiteit. In zijn ogen is niet zeker dat de aangehaalde berichten daadwerkelijk door zijn cliënt zijn verstuurd, omdat het mogelijk is dat er met de inhoud van de berichten en met de namen van de e-mailadressen is geknoeid door derden. Schuld in de schoenen van andere schuiven is volgens hem in de criminele wereld een veel voorkomend verschijnsel. Janssen vindt dat alleen als er ondersteunend bewijs is de rechtbank het bewijs uit de pgp’s kan meewegen, en dat is er niet of nauwelijks.