De laatste momenten van de Belgische Giuseppina Cali moeten afschuwelijk zijn geweest. Liggend op de grond met een kogel door haar lever en milt, maar nog wel in leven. De kogel was bedoeld voor de Belgische zakenman Miguel Soares, maar ze sprong ertussen. Soares’ ontzielde lichaam, doorboord met vijf kogels, ligt naast haar. Cali komt overeind. 

(dit verhaal stond zaterdag 8 maart in de IJmuider Courant/ Noord-Hollands Dagblad)

Door Guusje Tromp en Bart Vuijk

Afspraak

Moordenaar Martijn de H. ziet dit en schrikt zich rot. Met de kolf van zijn pistool slaat hij haar hard op het hoofd. Op vrijdag 16 september 2011 sterft de vrouw aan een ingeslagen schedel. Het Belgische duo had op vrijdagochtend een afspraak met Martijn de H. over de aankoop van kasteeltje ’Buisson Robin’ in de buurt van Frénois, in het Noorden van Frank rijk. De H. heeft het in 2006 voor 300.000 euro gekocht. Het kasteel- tje stond een jaar leeg, waarna het in beslag werd genomen. In juni 2011 is het verkocht op een veiling. De H. diende naar eigen zeggen als tussenpersoon bij de verkoop van de huidige eigenaar aan het Belgische stel. Miguel Soares, een zakenman met een reeks veroordelingen achter zijn naam, wil van het kasteeltje een escortclub maken. Giuseppina Cali heeft hij ontmoet in een club in Brussel. Zijn zou de escortclub gaan uitbaten. Cali was een vriendelijke vrouw, herinnert Martijn zich.

Het gezelschap bezoekt na de bezichtiging een notaris. Deze geeft aan dat een onderhandse verkoop niet mogelijk is, en dat het kasteel niet even snel van eigenaar kan wisselen. Terug op het kasteel ontstaat volgens De H. een discussie.

Vijf maal

Soares neemt het De H. kwalijk dat hij hem niet beter geïnformeerd had. De H. wilde naar huis gaan, maar dan trekt, volgens De H., Soares een pistool en dreigt zijn vriendin en kind iets aan te doen. De H. raakt naar hij later verklaart in paniek, pakt het pistool af en schiet vijf maal. Nadat hij Cali heeft doodgeslagen, zo stelt De H., heeft hij alles laten vallen en is naar huis gereden in de auto van de Soares. 'Ik had kalm moeten blijven. Dat is niet ge- beurd. En ik had een ambulance moeten bellen voor de vrouw. Dat is ook niet gebeurd.' De openbaar aanklager geloofde deze versie van de gebeurtenissen niet. Hij benadrukte dat Soares in de rug werd geschoten. De H. zou de man op koelbloedige wijze vijf kogels in het lijf hebben gejaagd, waarvan één het hart doorboorde.

Verbergen

Jean-Paul R., het manusje-van-alles voor De H., is verweten te hebben geholpen met het verplaatsen en verbergen van de lichamen. De H. kon dit onmogelijk alleen, aangezien Soares 1.90 meter is en 130 kilo weegt. Tijdens de zittingen verklaart R. dat hij bang was dat hij zelf ook door De Haan zou worden omgebracht en daarom meehielp. De H. ontkent overigens dat hij de lichamen wilde verstoppen en dat ze twee dagen later door een wan- delaar in het struikgewas een eind verderop zijn gevonden. 'Ik heb me gemeld bij de politie en heb verteld waar de lichamen lagen. Als ik de lichamen echt had willen verstoppen, zouden ze nooit ge- vonden worden.’ Op 19 september 2011 wordt De H. gearresteerd op verdenking van dubbele moord. Korte tijd later bekent hij. De H. is zich naar eigen zeggen volmondig bewust van zijn schuld, al vindt hij dat de feiten anders zijn dan in Franse kranten beschreven staat. Hij gaat niet in hoger beroep om zijn straf aan te vechten. In Frankrijk kun je na het uitzitten van een derde van de straf vrijkomen bij gebleken goed gedrag, meldt hij. Min het voorarrest betekent dit dat De H. over zeven jaar weer vrij man is. 

’Een pathologische leugenaar’

De dubbele moordzaak heeft veel stof doen opwaaien in Frankrijk. Veel journalisten volgden de afgelopen week de rechtszaak en deden onderzoek naar De H.’s verleden en persoonlijkheid. Volgens de Franse regionale krant l’Union hoorde Martijn de H. vrijwel zonder emoties zijn straf aan. Dat er bijna drie jaar tussen de moord en het vonnis heeft gezeten, heeft deels te maken met de complexe persoonlijkheid van Martijn de H. In de gevangenis stelde hij zijn verhaal meerdere malen bij. Psychologen en psychiaters omschrijven hem als een narcis- tische man en een pathologische leugenaar die zich hult in luxe en waarde hecht aan uiterlijk vertoon. Ook zou De H. twijfelachtige investeringen hebben gedaan, onder andere in een weeshuis in Colombia.

Failliet

De Belgische krant Het Nieuwsblad meldde dat De H. ook enkele jaren exploitant is geweest van twee Fletcher Hotels in Antwerpen. In november 2007 zijn deze hotels failliet verklaard. De H. verhuisde hierna naar het Franse Sedan, maar onderhield goede contacten in Antwerpen. Jarenlang struinde hij de stad af, op zoek naar zakenlui die hem een bedrag van één tot vier miljoen euro wilden lenen, aldus Het Nieuwsblad.
 De H. zou in het voorjaar van 2010 gevraagd zijn om vastgoed- magnaat Jan-Dirk Paarlberg te liquideren. Hij zou een miljoen euro krijgen voor de moord. Dit verhaal bevestigt een Belgische misdaadjournalist naar aanlei- ding van een onderzoek van maandblad Quote en misdaadsi- te Crimesite.nl.

’Het was zelfverdediging’

De vader van dader Martijn de H. heeft vier dagen bij de rechtszaak gezeten. Hij vermoedt dat het verhaal van zijn zoon niet goed is overgekomen op de zeskoppige jury en de drie rechters. 'Het was zelfverdediging', begint hij. 'Ik zal absoluut niet goedpraten wat mijn zoon heeft gedaan. Maar er zaten vijf advocaten namens de slachtoffers in de zaal die maar één rol hadden: mijn zoon zo zwart mogelijk afschilderen.' 
Volgens vader De H. heeft zijn zoon ’een heleboel stomme dingen gedaan’. Maar de politie ook. 'Die zijn het moordwapen kwijtgeraakt. Het pistool dat werd getoond, is een alarmpistool.' De fatale schoten werden afgevuurd op een als zware crimineel bekendstaande Belg, meldt hij. Met een kort lontje. 'Mijn zoon heeft hem zijn pistool afgepakt en daarmee geschoten. Vervolgens heeft hij de lijken een beetje uit het zicht gelegd en zich aangegeven bij de politie. Hij probeerde de lijken niet te verstoppen, maar een beetje uit de weg te leggen. Er woonden kinderen in de buurt.' Dat zijn zoon is gaan schieten, ontbeert elke logica, zegt de vader. 'Er wordt gesproken over geld, een half miljoen. Maar dat was er helemaal niet. Hoe kon het ook? Martijn was alleen maar ingehuurd als een soort bemiddelaar door zijn slachtoffers, die een bordeel in dat kasteeltje wilden vestigen.' Via zijn vader meldt Martijn de H. dat hij een paniekaanval kreeg toen zijn slachtoffer zijn gezin bedreigde. 'Toen brak er iets in mij, en pakte ik het pistool af. En schoot ik ermee.'