Vijf jaar geleden was hij de held van Amerika en Nederland. Patrick van der Eem, de undercover die Joran van der Sloot een bekentenis probeerde te ontlokken in de zaak Holloway. Vrijdag stond hij voor de rechter, verdacht van een snelkraak in Oosterbeek. Berooid en aan lager wal, maar nog altijd met dezelfde bravoure. Een verslag vanuit de rechtbank.
Midden in de nacht van de 31ste december 2012, slaan drie mannen met bivakmutsen de glazen pui aan diggelen van een luxe sportzaak in Oosterbeek. Binnen enkele minuten wordt 30.000 euro aan dure merkkleding buitgemaakt. Het inbraakalarm gaat af en politiesurveillances in de omgeving gaan op zoek naar de daders. Vijf minuten later ziet een agent een Toyota rijden en herkent Patrick van der Eem als de bestuurder. Hij zet de achtervolging in en de Toyota wordt klem gereden met behulp van een tweede surveillance.
DNA
‘Waarom wordt ik aangehouden, ik heb toch niks bij me?’, zegt Van der Eem. Dat klopt. In de auto wordt niets gevonden dat met de ramkraak te maken heeft, geen mokers, bivakmutsen of buit. Naast Patrick zit zijn neef, Jason. En achter in de auto een vriend van de familie. Maar later die nacht wordt er een tweede auto gevonden, een VW-bestelwagen die vol blijkt te liggen met de buit. En ook bivakmutsen, handschoen en sjaals. Die worden naar het NFI gestuurd en er worden duidelijke DNA-sporen op gevonden van Patrick & Jason van der Eem en van de vriend die bij hen in de Toyota zit.
Beelden
Als de politie bewakingsbeelden van de winkel opvraagt, blijkt Van der Eem drie dagen eerder al in de sportzaak te zijn geweest en daar gevraagd te hebben naar dure jassen. Volgens de officier van justitie was het een voorverkenning. Hij acht diefstal met braak bewezen en eist één jaar onvoorwaardelijke gevangenisstraf.
Patrick’s advocaat ziet vormfouten en vraagt vrijspraak. Van der Eem zelf ontkent ook maar iets met de snelkraak te maken te hebben. Hoe zijn DNA op de bivakmuts terecht is gekomen, weet hij niet: ‘DNA is verplaatsbaar’, is zijn cryptische verklaring. Over zijn alibi die nacht: ‘ik was bij meisjes’. ‘Hoe heten die meisjes?’, vraagt de rechter. ‘Dat zeg ik liever niet, ze hebben ook ouders’.
Geen hulp
Patrick van der Eem werd vijf jaar geleden wereldberoemd als de man die de verdwijning van Nathalee Holloway probeerde op te lossen. Hij verdiende tonnen aan de uitzending, schreef een boek en mocht samen met Peter R. de Vries een Emmy-award op gaan halen in Hollywood. Alleen bleek bij aankomst in Amerika, dat Patrick het land niet in mocht, omdat hij antecedenten had voor drugshandel. De ‘kleine crimineel’ bleek toch een iets grotere vis te zijn. Ook tijdens de zitting gisteren, werd vermeld dat Van der Eem een lang strafblad heeft met geweld- en vermogensdelicten. Van der Eem onderbrak voortdurend de rechter, maar maakte ook kwinkslagen en toonde de bravoure die we kennen van zijn gesprekken met Joran. Hij leeft -naar eigen zeggen- uitsluitend van een uitkering, weigert hulp van de reclassering en bij de psychiater liep hij weg. ‘Ik red me wel’, zei Patrick.