In het dubbelnummer van Vrij Nederland deze weken een uitvoerig portret van wijlen Stanley Hillis. De woorden dubbelleven en schaduwleven geven het thema van het verhaal: Hillis had een brede belangstelling, zo breed dat de politie het soms niet kon geloven. Maar Hillis had écht belangstelling voor lampen- en meubels, en gek genoeg ook uit Colombia. Dat hij daarnaast in dat land ook andere afspraken maakte, zou kunnen. Maar middels zijn bedrijfje Van der Vegt BV bemoeide Hillis zich werkelijk met lampen. De Amsterdamse horeca hangt er vol mee. ‘Een lieve ouwe meneer’, zeiden mensen van buiten het milieu.

Stan kon lyrisch vertellen over geel koper uit Vietnam en bepaald soort glas uit Spanje. Op Ibiza deed The Idea Factory, voorheen van Hingst, daarna van Hillis, zaken in de binnenhuisarchitectuur voor het topsegment. De politie deed er zoekingen maar vond niets van crimineel belang.

Dubbelleven dus. Want bij de tankwagen die bij zijn loods in Amsterdam-Noord werd schoongespoten vond de politie sporen van MDMA, de werkzame stof in xtc-pillen. De politie kreeg geen vat op hem, na de detentie voor overvallen kreeg Hillis nog een paar maanden voor een vuurwapen maar daar bleef het bij.

Wel: steeds controles door de Guardia Civil in Spanje en “verkeerscontroles” ingefluisterd door het ABC-team ter hindering van de Amsterdamse Beroeps Criminelen.

Verder ook: ‘gulle gever, financier van een Surinaams weeshuis, medewerker van de dierenopvang op Aruba. Een fervent hobbyist, een lampenfetisjist, creatief met koper en glas,’ schrijft Vrij Nederland.

Dubbelleven.

In de papieren Vrij Nederland.