Failliet van de Wallenaanpak

De Amsterdamse Wallen moesten schoon. Project-1012 werd geboren: het prestige-project van de gemeente Amsterdam en van moralist en wethouder Lodewijk Asscher, nu vicepremier. En nu? De illegale hoeren worden buiten beeld uitgebuit in wrakkige motelkamers, muffe flats of kelderboxen. En NV Stadsgoed staat op de rand van het faillissement. Criminelen, die weg moesten uit de rosse buurt, rammelen alweer met de buidel. Is het failliet van Project 1012 nabij?

Door @Wim van de Pol

Asscher vond het prima dat NV Stadsgoed het geld als water uitgaf. Stadsgoed is de dochter van woningcorporatie Stadgenoot en moest de financiële steunbeer van het Project 1012 zijn. Met tientallen miljoenen tegelijk ging het naar historische panden waar ooit “ramen” inzaten. Nu zijn die panden – zonder prostitutiebestemming – aanzienlijk minder waard. Wie had dat gedacht, van die plannen van de succesvolle kroonprins Asscher?

Het Parool, toch de krant die altijd zo juichend berichtte over Project 1012, zette onlangs haarfijn uitéén hoe NV Stadsgoed qua penningen ‘onder water staat’ en wel eens kopje onder zou kunnen gaan. Crisis of wanbeleid?

Gebakken peren

De huidige vicepremier Asscher zette in 2007 de opkoop van de bordelenpanden in. Want het aantal bordeelramen moest nu eenmaal worden teruggebracht van ruim 500 naar 300. Waarom? Daarom, omdat prostituees werden uitgebuit, de Wallen niet mochten verloederen en omdat Asscher zei dat het goed was.

Nu zit de stad met de gebakken peren. Pijnlijk genoeg waren juist personen die Asscher als grote criminele boosdoeners zagen spekkoper. Investeerders als pornobaron “Dikke” Charles Geerts en de Joodse Barazani-familie konden Stadsgoed af laten tikken. In 2007 verkocht Geerts achttien bordelen aan Stadsgoed voor 25 miljoen euro. In 2009 wierp Stadsgoed de Barazani’s veertig miljoen euro toe voor hun bezittingen op het Damrak en de Warmoesstraat.

Gevestigde vastgoedbazen schamperden al dat het concept een loopje neemt met de marktwerking. Stadsgoed betaalde steeds marktconform voor de bordelen, anders wilden de exploitanten namelijk niet verkopen. De meest lucratieve exploitatie van een pand op de Wallen is bordeelbestemming. Daar kon Asscher niks aan veranderen.

100 miljoen schuld

En nu zit de gemeente met reeksen panden die geen bordeelbestemming krijgen en dus veel minder waard zijn. Inmiddels zijn alle jonge en hippe modeontwerpers en sieradenwinkels alweer vertrokken. Stadsgoed en de gemeente hebben miljoenen verloren met te duur gekocht vastgoed.

Dat stond allemaal niet in de begroting van Lodewijk Asscher. Asscher hamerde steeds op maatschappelijk rendement. Maar goed: als Stadsgoed failliet gaat heeft de Amsterdammer tientallen miljoenen euro betaald voor dat maatschappelijke rendement. Alleen al de gemeente heeft namelijk nog 50 miljoen te vorderen. Woningcorporatie Stadgenoot nog 20 miljoen. Mogelijk is de waarde van de panden nu nog ruim 70 miljoen, in een dalende markt.

De banken kunnen het laatste zetje geven. Zij krijgen ook nog 20 miljoen van Stadsgoed. Trouwens: ook andere woningcorporaties kochten op instigatie van wethouder Asscher bordelen, en zijn voor tientallen miljoenen het schip in gegaan.

Minder geneukt?

Natuurlijk moet uitbuiting en mensenhandel worden tegengegaan. Maar of dat is gebeurd met Project-1012 valt te betwijfelen. Denkt Asscher dat er minder geneukt wordt als er bordeelramen dichtgaan? Dit verhaal gaat over pr en politiek bedrijven met moralisme.

Ook leuk in dit verband: de gemeente nam een hoer als adviseur in dienst die geen hoer bleek te zijn. En Het Parool publiceerde haar “waargebeurde” leed in columns.

Ook toevallig: nu hoort Crimesite geluiden dat louche investeerders staan te trappelen om al dan niet versluierd in te stappen op de Wallen, om Stadsgoed te redden.

Asscher-plan gered door de pooiers. Criminelen kunnen het betalen. De Wallen weer schoon, een mooie ambitie. Kroonprins Asscher in Den Haag.