|
 ‘Paul Waarts en Sander Janssen werken al jaren aan een gigantische klus, waarschijnlijk de grootste tot nu toe in hun hele carrière, de verdediging van één van de hoofdverdachten in het grote liquidatieproces ‘Passage’: vermeend hitman Jesse R. Beide jonge strafpleiters zijn sympathieke lieden, dat wist ik al. Echter in toga in de rechtszaal worden zij vooral gekenmerkt door scherpe en vurige pleidooien waarbij zij hun cliënt als team met hand en tand verdedigen.’ Door Bondtehond.
‘Buiten de zaal zijn de jonge strafpleiters altijd bereid toelichtingen te geven op hun doen en laten in de rechtszaal. Zo ook nu weer. Er ontstond een ongedwongen, maar niettemin informatief gesprek. Hier volgt de letterlijke en onbewerkte weergave van dat gesprek. Allereerst de welbekende vraag: Hoe is het met jullie cliënt?
Bondtehond: Als eerste vraag ik aan iedere raadsman, hoe is het met hem? Ik bedoel natuurlijk Jesse Remmers. Of wat zeggen jullie? Jessuh of Jessy?
Paul Waarts: Jessy. Wij zeggen Jessy.
Bondtehond: Jessy hè? Ja Jessy, zo schijnt het ook te horen.
Sander Janssen: Ja.
Waarts: Je schrijft ook Jason.
Bondtehond: Hij trekt het nog wel?
Janssen: Jawel, maar het is natuurlijk…
Waarts: Het is natuurlijk ehm…
Bondtehond: Zwaar zitten, denk?:
Janssen: Zwaar zitten, ja.
Waarts: Een ellende hoor die EBI.
Bondtehond: Ja die EBI… Maar ik hoorde van Jesse’s broer dat ie helemaal geen bezoek wil hebben? Dan ben je wel een harde hè, in die zin, ik bedoel, normaalgesproken als je vastzit wil je vaak juist alle contact houden met mensen buiten. Alle mogelijkheid tot bezoek grijp je vaak met beide handen aan.
Waarts: Kan wel zijn dat dat in het algemeen zo is hoor, en ik weet niet wat Jesse’s beweegredenen zijn, maar ik ken ook wel mensen die juist de confrontatie niet aangaan.
Bondtehond: Ja, das waar, dat heb ik ook wel meegemaakt, mensen die zich juist afsluiten.
Waarts: Ja en je praat over de EBI. Dat betekent bezoek achter glas. Je doet mensen ook wel wat aan met die hele screening, en die deuren en sluizen waar je doorheen moet, en als je er dan eenmaal bent zit er glas tussen jou en de persoon.
Bondtehond: Tss, ja, en het duurt geloof ik wel een half uur voor je er bent uiteindelijk, of niet?
Waarts: Nou ja, dat is wel heel lang, maar als we het in 20 minuten redden ben ik al blij.
Bondtehond: Ja? Ok. En gaan jullie vaak naar Jesse toe? Elke week?
Janssen: Nou nee, dat hangt er ook vanaf, als hij bijvoorbeeld twee keer in de week hier is, dan heeft het weinig zin om ook nog naar Vught te rijden.
Bondtehond: Ja precies, dan zien jullie Jesse natuurlijk hier. In de Bunker bedoel je toch?
Janssen: Ja precies.
Bondtehond: Dat is in de kelder denk ik hè?
Janssen: Ja, of in de zaal, daar spreken we hem ook natuurlijk. In de pauzes blijven we wel eens zitten.
Bondtehond: Ja, dat merk ik wel eens, dat jullie niet meteen terugkomen vanuit de rechtszaal.
Janssen: Ja, tussen de zittingen door spreek je elkaar dus ook wel.’
Lees verder Bondtehond.
|
