Door Nico Meijering
Crimesite onthulde woensdag(avond) 2 maart jl. als eerste medium het feit dat ten tijde van de liquidatie van Stanley Hillis in de (directe) nabijheid diverse rechercheurs van de Nationale Recherche aanwezig waren. De Telegraaf deed dat gisteren nog eens dunnetjes over om vandaag nog eens door te pakken met een artikel onder de kop “Niet ingrijpen bij liquidatie wekt woede”. Uiteraard is er begrip op te brengen voor emotie aan de zijde van de nabestaanden van het slachtoffer, maar het is de vraag of de Nationale Recherche hier nu daadwerkelijk iets te verwijten valt.
Zo lijkt de hier door De Telegraaf getrokken conclusie dat er niet zou zijn ingegrepen nogal voorbarig. Verder is het ook iets te gemakkelijk om direct mee te gaan in de suggestie dat de recherche hier geblunderd zou hebben. Ik geef het te doen om plotseling overvallen te worden door dergelijk vuurwapengeweld wat zich in luttele seconden heeft afgespeeld. Misschien is het verstandiger eerst alle feiten af te wachten voordat tot een oordeel wordt gekomen in een dergelijk precaire kwestie.
Het precaire karakter van deze kwestie brengt mij tot een ander aspect dat onderbelicht is gebleven en bepaald niet oninteressant is: het feit dat een en ander is uitgelekt naar de media (1).
Dit lekken betreft namelijk een ernstig misdrijf: schending van ambtsgeheim strafbaar gesteld in art. 272 Sr.
Het gaat hier niet zomaar om een ambtsgeheim. Het behoeft immers geen toelichting dat dit lekken het onderzoek naar de liquidatie van Hillis geen goed doet. Bovendien is met het lekken nu ook duidelijk geworden dat er kennelijk een (ander) onderzoek van de Nationale Recherche liep waardoor mensen zich gewaarschuwd kunnen weten.
Opmerkelijk is het feit dat we nergens in de media kunnen teruglezen dat enig openbaar ministerie een onderzoek instelt naar dit ernstige misdrijf.
Daar is toch alle reden toe. Het staat immers vast dat er vanuit de politie of enig openbaar ministerie is gelekt naar de media met alle schadelijke gevolgen van dien. Ik ben benieuwd of hier een onderzoek naar wordt ingesteld, of dat – gelijk in het grote onderzoek naar “De Pet” (2) – selectiemechanismen gaan werken waardoor bepaalde onderzoeksrichtingen toch maar liever worden overgeslagen.
Dat zou jammer zijn want dat geeft alleen maar meer voeding aan allerhande speculaties omtrent wie nu binnen politie en/of openbaar ministerie belang heeft gehad om te lekken.
Crimesite refereerde vandaag al aan “wrevel” binnen de Amsterdamse politie in de richting van de Nationale Recherche.
Als het goed is droegen alleen deze twee politiediensten kennis van de gelekte feiten, terwijl de Nationale Recherche natuurlijk de laatste is die belang had bij het lekken van deze in verlegenheid brengende feiten.
Speculeren heeft geen zin. Onderzoeken wel. Maar dan moet je wel je eigen vuile was durven onderzoeken en buiten hangen.
Nicolaas C. J. Meijering is advocaat.
1) Wat dus iets anders is dan de in de media opgedoken suggestie dat de afspraak die Hillis zou hebben gehad via de recherche zou zijn uitgelekt naar de onderwereld.
2) Het Vancouver-onderzoek naar lekken vanuit de politie waarin ik tezamen met kantoorgenoot Van Kleef twee (ex)politieambtenaren heb bijgestaan.