De moorden op Ran Biemans en Tinka van Rooy staan in verband met elkaar. Althans, dat is de strekking van een boek dat Hans Mauritz na zes jaar onderzoek heeft geschreven. Voor beide moorden zijn mensen berecht maar het fijne ervan zou nooit zijn verteld, nogmaals volgens Hans Mauritz, hiernaast op de foto voor het huis waar de moord op Biemans gebeurde. Hessel de Ree, misdaadjournalist, volgde beide zaken op de voet. Hij schreef in zijn krant BN/De Stem het volgende over het boek: ‘”Meer dan zes jaar was Hans Mauritz dag en nacht bezig met onderzoek naar de moord op zijn cafévriend Ran Biemans. Hij kon maar niet geloven dat de in België veroordeelde weduwe Els L. daadwerkelijk betrokken was bij het gruwelijke misdrijf.

Dat hij uiteindelijk tot de conclusie moest komen dat dit toch het geval was, verbijsterde hem uiteindelijk minder dan de criminele setting waarin het misdrijf plaatshad en het netwerk van leugens en bedrog waarop hij stuitte: “Ze hebben me steeds op een dwaalspoor willen brengen.” Mauritz bouwde in honderden gesprekken een hechte band op met Wilco I., de Zevenbergse sportschoolhouder en oudminnaar van Els, die als mede- hoofdverdachte vrijgesproken werd voor de moord.

Mauritz zegt nu zeker te weten hoe de vork in de steel steekt: “Bij de moord zijn betrokken een opdrachtgeefster, een moordmakelaar, twee huurmoordenaars en nog een vijfde speler. Twee van de vijf, met wie ik heb gesproken, staan volledig achter mij. Men moet het boek maar lezen.” Mauritz ontdekte tot zijn grote schrik ook dat zijn steenrijke vriend Ran Biemans ’tot over zijn oren in de drugswereld zat’.

Via diens bekende groothandel in sportprijzen zouden volgens Mauritz jarenlang internationale drugstransporten zijn verricht door diverse misdaadbendes. Het speurwerk bracht de auteur naar zijn zeggen in contact met talrijke zware criminele uit West-Brabant en de Randstad. “Maar uiteindelijk”, zo weet hij zeker, “ligt daar niet de oplossing. Iedereen dacht dat er veel meer achter de moord zat, maar dat is niet zo.”

Tijdens het onderzoek stuitte Mauritz naar zijn zeggen op nauwe verbanden tussen de zaak Biemans en de moord op Tinka van Rooij, de Bredase vrouw die was betrokken bij wietkweek. Een van de onthullingen die de auteur zijn lezers zegt te bieden, is ‘dat de echte moordenaar van Tinka nog vrij rondloopt’.

De schrijver sprak in de gevangenis ontelbare malen met Arno N., de man uit Made die samen met drie medeverdachten is veroordeeld voor het plannen en uitvoeren van de moord. Hij is volgens Mauritz echter ten onrechte veroordeeld als hoofddader. “Arno heeft de zaak mede voorbereid, maar op het laatste moment durfde hij niet”, is alles wat de auteur voorafgaande aan de publicatie erover kwijt wil.

Namen ‘van de echte dader(s)’ noemt hij niet. “Dat zou levensgevaarlijk zijn.” De Dongenaar vindt zijn eerste misdaadboek ‘spannend en onthullend’. “Sommige bekenden zeggen tegen me: Hans, jij bent niet goed wijs. Maar het zit gewoon zo fantastisch in elkaar.”

De ouders van Tinka van Rooij zijn boos en verdrietig om het boek van Hans Mauritz. Ze geloven niet dat justitie de echte moordenaar van hun dochter heeft laten lopen. „Mocht er nog een verdachte in het spel zijn dan willen we niets liever dan dat deze man wordt aangehouden. Dan moet er inderdaad een nieuw proces komen, ook al zou dat het beeld van mijn dochter schaden. Maar in al onze gesprekken met de schrijver hebben we nooit enig bewijs gezien. Arno N. heeft bekend. Hij gaat toch niet zomaar achttien jaar zitten?”, reageert vader Cees van Rooij.

Moeder Ria zegt ‘ziek te zijn van het boek’: „Mauritz is wat mij betreft een zelfingenomen sensatiezoeker die zijn eigen waarheid creëert en die alleen maar publiciteit voor zijn boek zoekt’.”

Zie ook oordopjesmoord.