Slachtoffers en nabestaanden willen ook spreekrecht bij zittingen waar wordt bepaald of daders langer in tbs moeten blijven. Volgens de Federatie Nabestaanden Geweldslachtoffers is er tijdens deze zittingen te weinig aandacht voor de slachtoffers en nabestaanden, terwijl die soms ‘doodsbang’ zijn dat een tbs’er na zijn vrijlating opnieuw een misdrijf pleegt.
Nabestaanden zouden de rechter daarom duidelijk kunnen maken op het lot van bijvoorbeeld kinderen. In de Volkskrant pleiten Slachtofferhulp Nederland en de Federatie Nabestaanden Geweldslachtoffers (FNG) voor het spreekrecht tijdens de tbs-verleningszittingen.
Lot van kinderen
‘De rechter moet weten waar mensen mee zitten’, aldus Jan van Kleeff van de FNG. Zijn dochter werd in 2005 door haar partner vermoord; de dader kreeg tbs. Hij mocht op onbegeleid verlof maar kreeg wel een gebieds- en contactverbod. Mogelijk komt hij binnenkort vrij.
‘Als nabestaanden wil je de rechter attenderen op het lot van bijvoorbeeld kinderen. Dat lukt nu alleen als je een goede band hebt met de officier van justitie.’
‘Brug te ver’
Van Kleeff wil daarom formeel spreekrecht, dat in 2005 ook is ingevoerd in strafzaken. Onlangs is dat spreekrecht uitgebreid. Nabestaanden en slachtoffers kunnen zich in de rechtszaal onder meer tot de dader richten.
Staatssecretaris Fred Teeven van Justitie laat aan de Volkskrant weten dat het spreekrecht voor tbs-zaken ‘nu nog een brug te ver is’. Of een tbs’er klaar is voor terugkeer in de samenleving, gaat volgens Teeven niet om slachtoffers, maar om de medische behandeling en of die nog zinvol is. ‘Tbs is geen straf, het is een maatregel om recidive te beperken.’
Lees ook:
Wedzinga: het spreekrecht van slachtoffers