De botten van Pablo Escobar liggen ergens in Medellin te rotten. Maar de herinnering aan hem is mede door televisieserie Narcos levend. Alles aan Pablo blijft hot, zo ook het verhaal dat hij ooit op Schiphol een ontmoeting had met een Nederlandse criminele burgerinfiltrant.
Door @Wim van de Pol
Escobar en zijn partner in crime, Carlos Lehder landden in november 1981 op Schiphol voor een ontmoeting met Dick Stotijn, die feitelijk voor de politie werkte, en een Surinaamse crimineel die misschien wel was gestuurd door toenmalig Surinaams legerleider Desi Bouterse.
Weekblad Panorama pakt deze week groot uit met deze inmiddels, in criminele zin, historische gebeurtenis. Toch is dit verhaal niet nieuw want het is opgegraven uit 1994 en indertijd ook uitgewerkt in een biografie over Dick Stotijn alias De Danser (RIP in 2005), door Marcel Haenen en Hans Buddingh van NRC-Handelsblad.
Lijnen
Het bakje koffie met de geheime informant Stotijn op Schiphol in 1981 smaakte naar meer, want nadien vereerden nog vele Colombiaanse medewerkers van Escobar Stotijn’s bescheiden optrekje in het verre Drentse Daarlerveen met een bezoek. Ze namen soms speelgoed voor de kinderen mee in een prijsklasse die deze nog nooit door hun vingertjes hadden laten gaan. De kroost was ook onwetend van het mooie gegeven dat in sommige forse speelgoed-vrachtauto’s ooit echte mercancía verpakt had gezeten.
Er liepen in die dagen – net als nu – flink wat dikke lijnen door de Benelux.
President
De historie van Stotijn en Escobar mag een illustratie zijn voor de onmacht en de onwil die de war on drugs altijd zinloos zal laten zijn. Er kwam na 1981 juist steeds meer cocaïne naar Europa en de Verenigde Staten.
De uitstekende informatie van Stotijn leidde niet tot het achterover trekken van Escobar en al helemaal niet tot solide onderzoek naar de Surinaamse coke-connectie. Escobar kon juist zijn gang gaan in Nederland en wereldberoemd worden, zelfs onsterfelijk. Ook Bouterse’s ster bleef al maar rijzende.
Als Escobar sluwer was geweest en niet door grootheidswaan zijn hand in Colombia had overspeeld, was hij misschien wel, net als Bouterse, tot president van het land uitgegroeid.
Schandalige arbitrage
De geest en de verhalen over Pablo Escobar zullen altijd bij ons blijven. De legende en het icoon van de eerste mega-coke-patrón vindt alleen in Al Pacino’s Scarface zijn gelijke. Met het verschil dat Pablo Escobar’s leven nog veel groter dan fictie was.
In 1989 speelden América de Cali en Deportivo Independiente Medellín (DIM) de beslissingswedstrijd om het kampioenschap. Medellín kon niet verliezen (bij de bookmakers stond het 3-1) maar Cali won toch met 6-1, met name door uitzonderlijk schandalige arbitrage, in de perceptie van Medellín.
Direct na het laatste fluitsignaal gaf de zich gepassioneerd verbijtende DIM-aanhanger Pablo (zie video onder op 0′ 54″) opdracht voor de liquidatie (op 0′ 57″) van de falende scheidsrechter (foto rechts). Dit onthulde Pablo’s belangrijkste massamoordenaar jaren later, toen alle gemoederen wat waren bedaard en Pablo zelf al was verscheiden (in 1993).
‘Iemand die slecht fluit, vegen we weg’, zou Pablo volgens de overlevering hebben opgemerkt.
Schedel
Eeuwige rust, niet voor Pablo. Zijn botten werden op 28 oktober 2006 opgegraven omdat zijn dna moest worden veiliggesteld in een kwestie van een bloedverwant, en ook om speculaties te verdrijven dat hij nog in leven zou zijn.
Zijn schedel (op 2′ 27″) werd in een massaal bekeken rechtstreekse uitzending op televisie aan de natie getoond. Die schedel was echter voor de kijkers niet de hook, om in termen van tv-series te blijven.
Vooral de omstandigheid dat de botten van de killer in zijn tweede rustplaats werden bedekt door de bloedrode kleuren van vlag en thuisshirt van zijn club, Deportivo Independiente Medellín, sprak tot de verbeelding. De vlag was beschreven door tientallen mensen die hem waren blijven adoreren.
Zie ook:
Escobar’s hitman begint YouTube-kanaal (VIDEO)