In de nacht van 12 op 13 juli 2002 komt de 34-jarige Peter G. zwaar beschonken thuis in zijn woning in Roermond. Er ontstaat ruzie met zijn vrouw. Hij belt elf keer naar de alarmcentrale en dreigt iets te gaan doen. Hij is al sinds 1999 bekend bij de centrale als melder van loos alarm. Zijn laatste telefoontje rond 03.00 klinkt anders: ‘De hele kooi staat in de fik. Ik heb een fout gemaakt. Schiet op!’

(Beeld: videostill uit de tv-documentaire Het drama van… de kinderen van Roermond van RKK Kruispunt)

De zes aanwezige kinderen, variërend in leeftijd van 4 tot 12 jaar, komen om in de vuurzee. Een zevende kind is niet thuis tijdens de tragische gebeurtenis. Peter zou kampen met psychoses. Toch was hij volgens de buren een goede vader. Hij deed alles voor zijn kinderen. ‘Hij werkte zich kapot. Als hij thuiskwam was er geen eten en kon hij op de kinderen passen,’ vertelt de zus van de moeder.

De moeder daarentegen lijkt een heel ander verhaal te zijn. Ze zit altijd te kienen tot diep in de nacht. Ze laat de kinderen naakt door de kamer lopen of over straat zwerven. De jongste kinderen komen nauwelijks buiten, vertelt een buurtgenoot aan het Limburgs Dagblad.

Door chronisch geldgebrek lopen de spanningen tussen de ouders hoog op. Het geld dat Peter als vuilnisman verdient, gaat naar de schuldsanering. De 136 euro die per maand overblijft, is nauwelijks genoeg voor moeders gokverslaving en Peters bierconsumptie.

Peter G. wordt in 2003 tot 15 jaar en tbs veroordeeld. Peters vrouw had al eerder aangegeven niet zo lang op hem te willen wachten. Ze heeft haar oude levensstijl weer opgepakt.

In juli 2020 schrijft 1Limburg dat G. dan al geruime tijd met proefverlof is en dat hij binnen een paar jaar klaar is met zijn tbs-traject. Hij werkt een paar dagen in de week als kok in een bejaardentehuis en staat op het punt om naar Limburg te verhuizen.