Serieverkrachter krijgt tien jaar

Marty K. uit Cuijk is dinsdag door het gerechtshof in Den Bosch veroordeeld tot tien jaar cel voor onder andere meerdere verkrachtingen. Verder krijgt hij tbs met dwangverpleging opgelegd. Het hof vindt hem schuldig aan vier verkrachtingen en twee pogingen daartoe, twee aanrandingen, twee pogingen tot zware mishandeling en een poging tot doodslag. De rechtbank in Den Bosch veroordeelde de man op 25 februari tot 9 jaar celstraf en tbs.

Het gerechtshof acht één poging tot verkrachting meer bewezen dan de rechtbank.

In de nieuwjaarsnacht van 2010 is hij aangehouden nadat hij in Wanroij twee meisjes van hun fiets had gereden. Daarna is één van hen werd door hem verkracht. Het andere meisje is door hem mishandeld.

Hij schopte dat meisje langdurig tegen haar hoofd, het hof vindt poging tot doodslag bewezen. Het van de fiets rijden met de auto vond het hof zware mishandeling.

Forensisch onderzoek heeft uitgewezen dat K. handelde uit wraakgevoelens tegen vrouwen. Daarom gebruikte hij bij zijn verkrachtingen ook veel geweld. Deskundigen beschouwen K. als verminderd toerekeningsvatbaar. Omdat de kans groot is dat hij in herhaling vervalt, moet hij verplicht tbs krijgen. K. zelf heeft op de zitting te kennen gegeven daarmee akkoord te zijn.

De deskundigen schrijven dat K. dwangmatig op zoek is naar:

‘..het ervaren van een sterke lustbeleving bij het (fantaseren over of het zien van videobeelden van het) door middel van fysieke agressie overmeesteren en uitoefenen van macht over vrouwen. In samenhang hiermee gaat betrokkene ‘op jacht’ naar potentiële slachtoffers, door soms urenlang met zijn auto rond te rijden. Er is bij betrokkene sprake van cognitieve vertekeningen en vrouwonvriendelijk denken.

(…)

In de aan betrokkene thans ten laste gelegde feiten is steeds in meer of mindere mate sprake van een enscenering door betrokkene van genoemde fantasieën. Betrokkene ervaart tijdens de opbouw van deze enscenering een lustvolle, haast onomkeerbare spanningsopbouw, zonder dat er steeds een duidelijk uitlokkende factor kan worden aangewezen en zonder een concreet aanwijsbaar “point of no return” .’

Hier het arrest.