Sunil M.: levenslang voor fatale brandstichting bij buren
Sunil M. is van Surinaamse komaf. Turken vindt hij ‘smerig volk’. De Turkse familie die in een Eindhovense straat tegenover hem woont, ergert hem. De vader van het gezin klaagt soms bij M. over geluidsoverlast.
In de nacht van 7 op 8 augustus 2004 komen de stomdronken Chris en Erik bij M. en diens vriendin Diana op bezoek. Of ze nog bier kunnen krijgen. M. heeft een hele zak met flesjes plus 50 euro in de aanbieding. Maar wel op één voorwaarde. Ze moeten een klusje voor hem doen. De Turken moet eens flink schrik aan worden gejaagd met brandstichting in hun woning. Niet met doden, althans, zo houden – los van M. – de drie betrokkenen vol. M.’s plan was niettemin vergaand: ‘geen klein fikkie, maar een grote brand’.
De vrienden vinden het een goed voorstel. Sunil M. zorgt daarop direct voor een jerrycan met benzine. Chris en Erik vullen een gieter en steken de straat over. Diana gaat mee met een krant, Chris giet de benzine door de brievenbus van de gezinswoning en Erik geeft aan Chris een aansteker. De vlammen slaan al hoog uit het huis als de twee mannen terugkeren van een iets verderop gelegen shoarmazaak, waar ze van de 50 euro nog een hele zak bierblikjes hebben aangeschaft. In de vuurzee verbranden twee jongetjes van acht en veertien jaar. Moeder raakt zwaargewond als ze uit het raam springt. De vader van het gezin weet ook naar buiten te springen en doet daarna radeloze pogingen om zijn zoontjes te redden. Hij loopt ernstige brandwonden op.
Volgens getuigenverklaringen stond Sunil M. juichend voor het raam toe te kijken. ‘Ze gaan eindelijk in de fik’, zou hij hebben gezegd. Later die nacht zou hij tegen Diana commentaar hebben gegeven op het overlijden van de kinderen: ‘Mooi zo. Het waren toch maar kutkinderen.’ De ouders van de twee jongetjes spraken van ‘een pijn die niet te omschrijven is, een kind is immers meer waard dan je leven. We zijn van binnen dood’.
M. ging vergeefs in hoger beroep tegen zijn levenslange gevangenisstraf, wegens medeplegen van moord. Hij werd volledig toerekeningsvatbaar beschouwd en was volgens het gerechtshof ‘boosaardig en manipulatief’. Hij buitte de zwakheid van de medeverdachten uit. Erik en Diana kregen vijftien en twaalf jaar. Chris vijftien jaar en tbs.
