Of het doden van kinderen door hun ouders in Nederland de laatste tijd vaker voorkomt is nog de vraag maar in Groot-Brittannië is er sprake van een toenemende tendens. Dat blijkt uit onderzoek van een Britse criminologe dat zich speciaal richtte op deze vorm van huiselijk geweld. In de jaren tachtig werd daar jaarlijks gemiddeld één kind gedood door een ouder, de laatste tien jaar was het twee of drie per jaar. Probleem: voorspellen wanneer het fout gaat is onmogelijk.

Door @Wim van de Pol

Koelbloedig

Elizabeth Yardley is assistent directeur van het Centre for Applied Criminology van de Universiteit van Birmingham. Dinsdag publiceerde ze een opiniestuk in de Daily Mail. Uit haar onderzoek blijkt dat vaders vaker hun kinderen doden dan moeders, 59 van totaal 71 kindermoorden (sinds 1980 in het Verenigd Koninkrijk) werden gepleegd door vaders. In de helft van de gevallen doodde de vader zijn vrouw eveneens.

Een vader doodde zichzelf en zijn kinderen in zijn Range Rover met chloroform en uitlaatgas. Thuis had hij een boobytrap met een explosief achtergelaten voor 'The Bitch'. Het explosief ging niet af.

Bittere strijd

Yardley onderzocht alle gevallen en concludeerde dat de moorden doorgaans op koelbloedige manier zijn gepland. Zoals ook de vader van de Zeister jongetjes zijn actie uitstekend lijkt te hebben voorbereid.

In zeven van de tien gevallen vond het geweld plaats in gezinnen waar een bittere strijd tussen vader en moeder aan de gang was. Ze concludeert dat er aanwijzingen zijn dat een deel van ouders die uit elkaar gaan daar absoluut niet mee overweg kan.

Een andere conclusie is dat kindermoord in alle lagen van de bevolking voorkomt, met name ook bij hoger opgeleiden.

Ultieme wraak

De mannen die hun kinderen vermoordden lijken één eigenschap gemeen te hebben, schrijft Yardley: ze verliezen door de scheiding precies hetgeen hen tot succesvolle mannen maakt, hun gezin. Op een verwrongen manier krijgen ze door een kindermoord de controle over hun gezin, of hun vrouw, terug. Bovendien nemen ze de ultieme wraak voor hun verlies op hun ex-geliefde.

Yardley noteerde dat in veel Britse dossiers de vaders briefjes achter lieten voordat ze zichzelf en hun kinderen doodden, gericht aan hun vrouw. 'Ik hoop dat je nu gelukkig bent', was een meerdere malen voorkomende boodschap.

Een sms aan de moeder van een echtgenote: 'Nu moet je de rest van leven dealen met de consequenties'.

Twee patronen

Yardley vond twee patronen. Het eerste scenario is dat het gezin samenwoont maar waar de relatie al in verbrokkelende staat is omdat één van de twee een relatie buiten de deur heeft. De ultieme straf  voor de ontrouw is dan de dood. 

Het tweede scenario is dat het huwelijk voorbij is en dat de kinderen bij de moeder wonen, waarbij de voorwaarden van de scheiding niet naar de zin van de vader zijn. Zeker als de vrouw een nieuwe partner vindt of daarbij zwanger wordt is dat in een aantal gevallen de trigger voor wraakzuchtige razernij bij de vader.

Yardley vond ook dat het vaker voorkomt dat ouders hun kinderen nog een laatste keer langs bijzondere plaatsen leiden of bijvoorbeeld snoep en cadeautjes kopen vlak voor de moord. 

Op het beeld van een bewakingscamera koopt vader Julian Stevenson iets lekkers bij de bakker, kort voor hij de beide kinderen om het leven brengt.  

{youtube}jJj1hvKTyuU{/youtube}

Niets vreemds

Eén van de beangstigende aspecten in de studie van Yardley is dat niemand iets vreemds aan de vader bemerkte terwijl hij al volledig in beslag genomen werd door voorbereidingen voor zijn daad. Ze blijven voor de buitenwereld het beeld van de lieve vader ophouden. 

Misschien is het niet verrassend, schrijft Yardley, dat de meeste moorden tussen vrijdagavond en zondagavond plaatsvonden, in het papa-weekend.

Meer kindermoorden

Een derde van de onderzochte ouders stak of sneed hun kinderen dood. Yardley ziet het kiezen voor extreem geweld ook als een teken van uitoefenen van macht en controle. Zo kunnen ze hun ex-partner maximaal treffen.

Het meest verontrustend is volgens Yardley haar verwachting dat dit soort kindermoorden door ouders steeds vaker voor zullen komen in de toekomst, gegeven het feit dat het aantal "vechtscheidingen" toeneemt en er voor de buitenwereld geen peil op te trekken valt welke vaders gewoon lieve vaders zullen blijven en bij welke vaders het verlangen op zal komen om hun gezin te liquideren.