De goede verstaander kon halverwege het voorlezen van de samenvatting van het arrest over Passage door het hof al ruiken waar het oordeel over Dino Soerel zou uitkomen. Het hof noemde namelijk Soerel samen met Willem Holleeder als de bron van het kwaad.

Door @Wim van de Pol

Het hof onderstreepte dat in de reconstructie van georganiseerde halsmisdrijven altijd gaten zullen blijven bestaan. Opdrachtgevers willen ongrijpbaar blijven. En opdrachtgevers zijn ook slim genoeg om geen sporen na te laten. De politie is afhankelijk van ‘toevalstreffers’ en van kroongetuigen, aldus het hof. Dat er ook in de verhalen van kroongetuigen gaten en witte plekken zullen blijven accepteert het hof:

dat laat zich goed verklaren door een ver doorgevoerd onderscheid tussen need to know en nice to know.

Gewoon betrouwbaar

Dat kroongetuigen criminelen zijn accepteert het hof ook, evenals het feit dat die hun eigen criminele belangen nastreven. Ze zijn niet immer betrouwbaar of consistent, dat is nu eenmaal zo. Naast de criminele kroongetuige plaatste het hof expliciet de getuigen van de verdediging en signaleerde dat die ‘in stelling’ gebracht waren. Zeg maar: die waren vaak niet betrouwbaar te achten. Ze droegen niet bij aan waarheidsvinding, en waren er alleen om Soerel van de haak te krijgen.

Hiermee accepteerde het gerechtshof al met al de figuren van Peter la Serpe en Fred Ros als niet per se onbetrouwbaar. Zeg maar: eigenlijk gewoon betrouwbaar.

Probleempje

Er lag wel een probleempje. La Serpe liet belastende passages over Willem Holleeder als opdrachtgever voor moorden (waar Soerel van werd verdacht) weg. Totdat de strateeg La Serpe in zijn onderhandelingen met het Openbaar Ministerie (over zijn bescherming) de tijd rijp achtte het bestaan hiervan te onthullen. Om de zaak onder druk te zetten.

Het gerechtshof vond dit niet kunnen.

Maar het stapte er vervolgens gemoedelijk overheen. Naderhand was immers door officier van justitie en politie eerlijk toegegeven hoe de vork in de steel zat?

1-0

Dino Soerel stond hiermee met 1-0 achter. De rechtbank had de verklaring van La Serpe nog uitgesloten van het bewijs in zijn zaak. Het hof deed dat niet. En La Serpe noemde Soerel in zijn verhaal als opdrachtgever, net als Ros.

Afstandje

De volgende stap die het gerechtshof maakte was het beschouwen van de feiten tussen de wimpers door. Van een afstandje krijg je juist een samenhangend beeld op het geheel, zo leerde het hof de luisteraar. En dat beeld was fataal voor Dino Soerel.

Want het hof constateert dat moordslachtoffers Van der Bijl en Houtman in hetzelfde criminele milieu rondwandelden als Holleeder, Soerel, Ali Akgün, Peter la Serpe, Jesse Remmers, Fred Ros en de andere verdachten. Willem Holleeder had het motief. Dino Soerel was zijn vriend. Jesse Remmers was de schutter die contact had met Fred Ros, die weer Holleeder en Soerel noemde als opdrachtgever. Ook tussen Remmers en Soerel was er contact, zo neemt het hof aan van de kroongetuigen en een anonieme getuige.

Hiermee was de zaak beslecht.

Details

Alle details die de advocaten van Soerel hadden aangedragen om bovenstaand beeld te nuanceren of onderuit te halen veegde het hof van tafel. Soms ging het van: grote halen, snel thuis. De ‘bewijsrechtelijke wind waait nu eenmaal uit meer hoeken’, stelde het hof bijvoorbeeld vast, verwijzend naar details in het uitgebreide arrest.

Het hof zei donderdag over het bewijs:

De ervaring leert dat het nemen van afstand het oog voor detail doet verminderen.

Het arrest geeft de indruk dat de overtuiging voor de veroordeling van Soerel ligt in het afstand nemen. Niet in de weging van de vele details.