De inbeslagnamedienst van de Belgische justitie is in grote problemen. De dienst heeft in totaal 40.000 dossiers met een totale waarde van een half miljard euro aan in beslag genomen geld van onder meer drugsdealers. De dienst geen idee heeft wat het met de helft van de dossiers aanmoet. De directeur noemt het zelf 'een chaos'.

Het Centraal Orgaan voor Inbeslagneming en Verbeurdverklaring, zoals de inbeslagnamedienst heet, beheert voornamelijk cash geld dat in beslag wordt genomen van criminelen. Théo Jacobs, directeur van de dienst, luidt in een interview met het Belgische blad De Tijd de noodklok.

Rechter vergeet het geld

'Het geld wordt in de grootst mogelijke chaos beheerd: met 38 medewerkers zijn we zwaar onderbemand', aldus Jacobs. 'Ook onze organisatie is nog inefficiënt.' De 20.000 dossiers die nog open staan, gaan over de periode 2004-2011, en zijn goed voor miljoenen euro's. Maar er komen steeds nieuwe dossiers bij. Bovendien vergeet de rechter vaak een uitspraak te doen over wat er met het geld moet gebeuren, zegt directeur Jacobs.

Muntjes in de zakken van dealers

Ook gaan er dossiers over muntjes die politieagenten vinden in de zakken van bijvoorbeeld drugsdealers. 'In een dossier werd 15 cent in beslag genomen', haalt Jacobs aan. 'Een dossier afhandelen kost zo'n 80 euro. Om 15 cent terug te betalen, verspilt de overheid dus 80 euro, want zelfs voor 15 cent moeten we eerst checken of de fiscus geen recht heeft op dat bedrag, wegens openstaande belastingschulden.'

Jacobs stelt daarom voor om een minimumdrempel in te stellen voor bedragen die de politie in beslag mag nemen. 'Nu is er geen enkele filter.'

Politie is slordig

De directeur ergert zich daarnaast aan de slordigheid van politieagenten. 'Als politiemensen geld in beslag nemen, gaan ze naar het dichtstbijzijnde ING-kantoor, onze huisbankier. Ze zeggen vaak: 'Dit is voor het COIV', en vertrekken. In het beste geval krijgen we via de fax een pv (proces verbaal, CS.) of een notitienummer, maar in heel veel gevallen is de info gebrekkig en weten we soms niet van welke politiedienst het geld komt. We krijgen hier constant honderden niet-geidentificeerde betalingen.'