Op zaterdag 16 april 2005 schoot een 46-jarige hoofdagent van het toenmalige Korps Landelijke Politiediensten (KLPD) zijn gehele gezin dood met zijn dienstwapen. Frans Nijhoff doodde zijn echtgenote José in haar slaap en daarna de 8-jarige Pim, de 6-jarige Bram en de 3-jarige Max. Waarschijnlijk sloeg hij direct daarna de hand aan zichzelf.

Talloze verhalen verschenen in de media. Over de oorzaken van andere familiedrama’s en hoe dit geval zich tot die andere afschuwelijke gebeurtenissen zou verhouden. Men schreef over een al langere tijd overspannen Frans Nijhoff, over bemoeienis van Bureau Jeugdzorg, over huwelijksproblemen. De mensen in de straat fluisterden elkaar dezelfde verhalen toe. Later bleken al die speculaties klinkklare onzin te zijn. Misschien was die vloed aan speculaties veroorzaakt door een gevoel van onmacht bij de journalisten. Ze konden net als de mensen in de straat in Hilversum geen antwoord vinden op de vraag waarom Nijhoff het had gedaan, en wilden toch graag een verklaring voor zoiets verschrikkelijks geven.

Ruim een half jaar na het drama traden de broer en schoonzus van Frans Nijhoff eenmalig in de publiciteit. Ze gaven een interview aan televisieprogramma EenVandaag. Ze legden uit dat de familie in al die maanden eigenlijk niet aan rouwverwerking was toegekomen. Mede door de vloed aan publiciteit en aandacht die over hen was uitgestort. Ze vertelden dat alle speculaties klinkklare onzin waren en dat zij geen antwoord hadden kunnen vinden op de vraag: waarom? Ze riepen op in volgende vergelijkbare gevallen terughoudendheid te betrachten. Ze veroordeelden de media niet.