Burgemeesters krijgen een te grote rol in de bestrijding van misdaad, omdat justitie te kort schiet. Dat stellen de Nederlandse gemeenten donderdag in De Telegraaf.
Aanpak
Burgemeesters nemen steeds vaker de rol van justitie over bij de aanpak van misdaad in hun gemeenten. Dat komt omdat zij bestuurlijke middelen in kunnen zetten, daar waar justitie het af laat weten. Dat zegt de voorzitter van de VNG (Vereniging Nederlandse Gemeenten), Liesbeth Spies, in De Telegraaf donderdag. ‘We moeten het duizenddingendoekje worden van een niet-functionerend strafrechtsysteem.’
Maatregel
De burgemeester van Alphen aan de Rijn bedoelt dat zij en haar collega’s onder meer beslissen over het sluiten van een woning, preventief fouilleren, of cameratoezicht. Ze kan bij een wapenvondst worden gevraagd om een maatregel te nemen. Omdat de politie en het Openbaar Ministerie weinig capaciteit hebben, wordt er al snel naar de burgemeester gekeken, stelt ze.
‘Daarnaast duren procedures in de strafrechtketen veel langer’, aldus Spies. ‘De strafrechtketen is zwaar belast, dan wel overbelast, en kan niet het lik-op-stukbeleid leveren. Dan komen wij in beeld, want wij kunnen dat wel.’
Middel
Maar bij het sluiten van een woning bij een drugsvondst, komt dat middel in het gedrang, als er bijvoorbeeld een jong kind woont. Spies: ‘Je wilt niet dat een schoolgaand kind het slachtoffer wordt. Dan is het middel erger dan de kwaal. Dan zou de verantwoordelijke ouder, broer of zus uit de woning moeten worden geplaatst door middel van het strafrecht, maar dat duurt te lang.’
Frontlinie
Daarnaast hebben de burgemeesters volgens de VNG te maken met bedreigingen, omdat ze in de frontlinie komen te staan tegen de georganiseerde criminaliteit. In de krant: ‘Wij moeten niet de nieuwe crime fighters worden, die hebben we al bij politie en justitie. We hebben al veel mogelijkheden als burgemeester, maar die moeten we niet eindeloos opplussen.’
‘We moeten het criminelen aan de voorkant onmogelijk maken’, stelt Spies, die ook wil inzetten op de preventieve kant bij bijvoorbeeld jongeren die dreigen af te glijden.