In de papieren De Telegraaf vandaag het tweede en laatste deel van de geschiedenis van “Frank”, de cokekoning van Schiphol. Frank zette als werrknemer van de bagage-afdeling van Schiphol zijn eigen cocaïnelijn op. Hij betrok de handel via twee Colombiaanse mannen van een kartel in Colombia. Nadat hij jaren had gestudeerd op de werkwijze van de bagageafhandeling van de luchthaven organiseerde hij een netwerkje van medewerkers. Hij liep, naar eigen zeggen, volledig binnen.
Hij komt in de belangstelling van grote jongens in Amsterdam: ‘jongens tegen wie ik opkeek groetten me in restaurants’.
De zaken gaan goed maar hij ergert zich steeds meer aan het ‘amateurisme’ van zijn Colombiaanse contacten die toch heel hoog in de boom zitten: koffers met de verkeerde kleur, koffers die zijn dichtgelijmd of afwijkende hoeveelheden. Het is ook moeilijk om zijn eigen netwerkje goed te houden want de vaak jonge mannen kunnen niet omgaan met de grote bedragen en vertonen opzichtig gedrag.
Als hij het vermoeden heeft dat een lid van zijn team met de politie praat laat hij deze strafbare handelingen verrichten. Zelf spreekt hij ook met de Criminele Inlichtingeneenheid (CIE). ‘Als er een lading binnenkwam dan zat ik zelf aan tafel met de CIE, zogenaamd als informant. Uit gesprekken met de runners maakte ik op dat er geen onderzoek naar mij liep, anders zouden ze nooit met mij spreken.’
Uiteindelijk besluit hij ermee te stoppen omdat het hem te gevaarlijk wordt. Hij voelt zich ook niet senang tussen de mannen die de grote partijen in Amsterdam opkopen.
Hij maakt nog een paar klappers en tipt uiteindelijk zijn eigen netwerk weg aan de politie. ‘Daarmee verbrandde ik alle schepen achter me. Ik on met een gerust hart mijn droom waarmaken: wonen op een tropisch eiland.’
De Telegraaf-journalisten spraken ‘jarenlang’ met Frank, die nu kennelijk ergens stilletjes leeft. Er staat niet bij of hij erin is geslaagd inderdaad zijn banden met het verleden door te knippen, ook niet in welke periode een en ander speelde.
De Koninklijke Marechaussee ‘kan en wil’ niet reageren op het verhaal.
Lees ook Cokekoning Schiphol #1