{jcomments on}
Het lijkt erop dat Robert M. zijn materiaal internationaal verspreidde en aangesloten was op een netwerk. Nu komt de roep om dat internationale netwerk ‘op te rollen’, zoals bijvoorbeeld De Telegraaf eist in het hoofdedactioneel commentaar van vandaag. Maar dat is makkelijker gezegd dan gedaan. In de eerste plaats omdat de producenten en verspreiders zeer slimme ict’ers zijn. Maar ook omdat de prioriteiten van justitie in verschillende landen niet bij kinderporno liggen. Nederland heeft er per traditie weinig aan gedaan.
Door Wim van de Pol
Bij het KLPD werkten in 2006 op de afdeling kinderporno van de DNRI (vroeger CRI) zes mensen, dat zou worden uitgebreid, maar nu zijn er nog maar vijf. Verder zijn er nog een handvol digitale rechercheurs van tijd tot tijd mee bezig. Maar kortweg is het veilig te stellen dat de uitgaven voor de bestrijding van kinderporno niet te vergelijken zijn met wat de Nationale Recherche aan drugsonderzoeken uitgeeft.
In principe verzamelt DNRI alleen informatie over internationale verspreiding van kinderporno en zet dat uit bij recherche in de poltieregio’s.
Maar daar blijven zaken heel vaak op de plank liggen omdat er te weinig capaciteit is. Dat er niet al te veel animo is bij rechercheurs om kinderpornozaken te draaien helpt ook al niet. Wie wil dagenlang zijn ogen naar de meest vreselijke plaatjes laten kijken?
Als DNRI zou willen kan de gehele landelijke recherchecapaciteit met internationale kinderpornozaken worden gevuld.
In 2006 telde databank van het KLPD ruim 1,2 miljoen verschillende plaatjes. Het grote probleem was toen dat medewerkers zelf alle plaatjes moesten bekijken. Ondanks dat dit werk niet prettig is bestaat er bij de rechercheurs een grote deskundigheid. Ze kunnen snel beoordelen waar een plaatje moet zijn gemaakt, door kenmerken als stijl en lokatie.
Jarenlang heeft Nederland getreuzeld met de aanschaf van een geautomatiseerd systeem dat razendsnel gezichten en andere patronen kan herkennen en sorteren. Dat systeem was niet eens zo duur – het kostte maar enkele tonnen euro – maar de aanschaf kwam maar niet van de grond.
Nog steeds is er niet zo’n systeem aan het werk in Nederland, zegt een programmeur die aan zo’n systeem heeft gewerkt tegen Crimesite.
In Groot-Brittannië draaide sinds ongeveer 2000 wel zo’n systeem. Daarmee is het internationale onderzoek tegen het Wonderland-netwerk gedraaid. Dat onderzoek kwam op gang doordat ergens in de jaren negentig een lid van een gesloten netwerk de fout maakte plaatjes naar iemand buiten het netwerk te sturen. In 2001 klapte dat netwerk waarna 107 verdachten werden aangehouden in 21 landen. In Nederland kreeg Wonderland een vervolg in het Link-onderzoek in Breda.
Lees ook: