{jcomments on}Crimesite onthulde vorige week als eerste het wangedrag van PVV-kamerlid Lucassen. Het verhaal sloeg in als een bom in politiek Den Haag en mondde uit in een spoeddebat met de premier, een reeks nieuwe onthullingen en het aftreden vanmiddag van parlementarier James Sharpe. Hoe twee backbenchers van de PVV in een week uitgroeiden tot brievenbuspisser en pornobaron.
Drie weken geleden. In de mailbox van Crimesite landt een kort mailtje. Afzender is Piet Spaansen, buschauffeur uit Haarlem. Hoofdredacteur Wim van de Pol leest het aan me voor: “Tot een korte tijd geleden woonde hier een man in de buurt met de naam Eric Lucassen. Deze man viel een heleboel passanten lastig, kwam ook met dreigende uitlatingen, wenste je ook de meest vreselijke ziektes toe. Kan dit zomaar dat een man met strafblad in de 2e kamer komt? “
Onmiddelijk gaan alle alarmbellen bij ons af. Kamerlid, PVV, strafblad, drie woorden die de ingredienten vormen voor een dodelijke cocktail in de politiek. Want, zo beseffen we, de PVV heeft inmiddels een rijke traditie van kamerleden en kandidaten met losse handjes, drankproblemen, CV-fraudes en kopstootjes. “Als dit waar is, hebben we groot nieuws”, zeg ik. En de hoofdredacteur beaamt het, maar relativeert het ook, met de nodige realiteitszin. “Eerst maar eens goed checken”.
In de weken die volgen onderzoeken we Eric Lucassen. Het opvragen van een strafblad kan niet zonder medewerking van betrokkene en verder blijkt er weinig over hem bekend. Een interview in het Haarlems Dagblad, een kort gesprekje in april met Wilders op de bühne bij de presentatie van de kamerleden. Een CV op de website van de PVV dat onmiddelijk vragen oproept. Waarom is iemand jarenlang beroepsmilitair en dan plotseling ‘docent digitale muziek productie’. Waarom staat er niet vermeld bij welke onderwijsinstelling hij werkte? Er moet iets gebeurd zijn in de militaire carriere, maar wat?
Het is nog lastig om een afspraak met Piet Spaansen te maken, want hij heeft onregelmatige werktijden en wil er enkele mensen uit de buurt bij halen. Begin november rijden we eindelijk naar Haarlem-Noord. Aan tafel zitten zeven mensen, die allemaal een verhaal over Lucassen hebben. De sfeer is geladen, de menigte is blij eindelijk zijn verhaal te kunnen doen.
Een paar maanden geleden hebben ze hun klachten via email gemeld aan de redactie van Peter R. de Vries en worden ze teruggebeld door een buroredacteur. Die zegt: “We kunnen helaas niks met het verhaal doen. Het is niet geschikt voor de uitzending van Peter R. de Vries”. Domme Peter R. de Vries, denken wij. Zeker te druk met deel 18 van de Joran-soap.
Lucassen blijkt de meest verschrikkelijke dingen tegen de buurtgenoten te hebben geroepen: “Ik pis door je brievenbus”, “dikke kankerzeug”, “vuile kankerhoer” en bij schelden bleef het niet. Emmers water werden over de buren heen gegooid, vergezeld van de mededeling “de volgende keer is het zoutzuur”. Conclusie van zijn buurvrouw: “Het is gewoon een schoft, met geen pen te beschrijven”.
Dillema voor de journalist: is het te bewijzen? Gelukkig heeft een van de buurtbewoners zijn aangifte bewaard en leest die voor. De zoutzuur-kwestie. Maar de betreffende bewoner wil absoluut niet met naam en toenaam in de publiciteit: “Mijn vrouw is doodsbang voor die man, straks komt hij wraak nemen”. We vermoeden dat de politie de aangiftes aan journalisten niet zal bevestigen, er wordt door persvoorlichters altijd snel met de privacy van verdachten geschermd. We vragen daarom de andere bewoners om kopieen van hun eigen aangiftes op te vragen bij de politie. Zonder hard bewijs in de vorm van aangiftes, kunnen we het verhaal niet brengen.
In het weekend daarna krijgen we drie aangiftes binnen. Het is nu all systems go. Omdat we denken dat dit landelijk groot nieuws wordt, besluiten we het verhaal aan te bieden aan een TV-rubriek. Er zijn verschillende opties, omdat wij allebei jarenlang voor verschillende tv-rubrieken hebben gewerkt kunnen we in theorie bij meerdere hoofdredacteuren terecht. Nieuwsuur, Zembla, Reporter, WNL, NOS Journaal, RTL Nieuws. Bij al die rubrieken werken oud-collega’s en dus allemaal mogelijk. We besluiten het aan te bieden bij Omroep WNL. We willen namelijk niet het verwijt krijgen dat de linkse kerk een aanval op de PVV doet, dat zou de geloofwaardigheid kunnen ondermijnen. En hoofdredacteur Michiel Bicker Caarten had ons enkele maanden daarvoor nog laten weten open te staan voor goeie verhalen. We schrijven een eerste concept van het artikel voor Crimesite en mailen dat naar Bicker Caarten, de hoofdredacteur van Wakker Nederland. Binnen 10 minuten laat hij weten het verhaal graag op televisie te willen.
Op dinsdagochtend film ik drie buurtbewoners in hun huis. Ze vertellen hun verhaal en dat gaat soepel en volgens plan. Maar dan Lucassen. De PVV heeft een traditie van geslotenheid richting de pers. Kamerleden hebben een spreekverbod en moeten voor elk commentaar verwijzen naar de Grote Blonde Leider. Maar die weet vermoedelijk weer niks over de bedreigingen in Haarlem, want we kunnen ons niet voorstellen dat Lucassen dat eerlijk bij Wilders gemeld heeft en toch op de 12e plek van de lijst voor de Tweede Kamer is beland. We besluiten daarom dat de beste strategie een confrontatie is.
Dinsdagmiddag staan de stemmingen in de Tweede Kamer op de agenda en omdat elke stem nodig is voor de coalitie, vermoeden we dat de voltallige PVV-fractie aanwezig zal zijn. Dat klopt. Ruim anderhalf uur wachten we totdat Lucassen uit de kamer komt en door de ‘mixed zone’ met journalisten zal lopen. Intussen ontwijken we vragen van collega journalisten. Een oud-VARA collega, tegenwoordig politiek redacteur van Pauw en Witteman, is verrast me namens Omroep WNL in de Tweede Kamer te zien en vraagt wat ik kom doen. Net zoals de verslaggever van Een Vandaag. Ik ontwijk de vragen, wil geen slapende honden wakker maken.
Dan is de vergadering afgelopen en schiet Eric Lucassen voorbij. Hij heeft haast en geen tijd voor vragen. “Maar het is dringend”, zeg ik. “Een korte vraag. Klopt het dat u buren in Haarlem hebt bedreigd?”. Lucassen ontwijkt, ontkent en loopt weg. Wij erachter aan. Bij de lift nog maar een keer proberen. “Ik kan er nu niks over zeggen, misschien op een later moment”. Dat is iets van een bevestiging. “Hebt u een bejaarde man bedreigd?”. “Ik moet nu echt weg”.
Woensdagmiddag monteer ik het verhaal en informeert Bicker Caarten enkele collega’s bij de NOS, RTL en Telegraaf dat er nieuws aan zit te komen. Om 16.00 uur, volgens afspraak met WNL, zet collega Van de Pol het artikel op de site. Om 16.10 uur twittert Frits Wester: “Dit is geen leuk verhaal over PVV-Kamerlid Lucassen die het zelf overigens ontkent”. Daarna neemt De Telegraaf het verhaal over op de website, komt Geen Stijl en Nu.nl. Allemaal verwijzen ze naar Crimesite, de teller gaat naar 20.000 hits per minuut. Om half vijf komt er rook uit de servers en wordt Crimesite onbereikbaar. Going down.
En dan moet de TV-uitzending van Wakker Nederland nog komen. Het artikel laat aan duidelijkheid niets te wensen over, maar nu iedereen de slachtoffers van Lucassen kan zien en horen, is de geest helemaal uit de fles. RTL Nieuws opent het nieuwsbulletin om half acht met ons verhaal en brengt meteen een analyse, maar de NOS laat het verhaal liggen en neemt ook niet de moeite iemand naar Haarlem te sturen. Powned is wel alert, stuurt een verslaggeefster naar de wijk en brengt dezelfde avond nog interviews met een aantal buurtgenoten. Als aan het einde van de avond Wilders zegt een diepgaand onderzoek in te stellen, is dat voor alle media het signaal onze scoop over te nemen. De grote baas heeft tenslotte bevestigd dat er een ‘kwestie’ is.
De volgende dag brengen alle kranten het nieuws en is zelfs de NOS wakker. In de ochtendbulletins zien we onze beelden terug. Kijkers herinneren zich intussen dat Eric Lucassen ook betrokken was bij de ontuchtzaak in Ermelo en tippen RTL Nieuws. Die weten snel en vakkundig het vonnis boven tafel te krijgen dat onze vermoedens bevestigt: zijn defensiecarriere is niet vlekkeloos verlopen. Wij krijgen ook nieuwe tips binnen: over een vechtpartij in een coffeeshop en over de zwager van Lucassen die meemaakte hoe zijn auto total loss werd geslagen.
Omdat Wilders stil blijft en Lucassen zijn vertek niet aankondigt, wordt langzaam duidelijk dat er een groot politiek probleem is. Wilders zou hem het liefst wegsturen, om zijn geloofwaardigheid te behouden. Maar om de coalitie te behoeden voor de ondergang heeft hij de zetel van Lucassen hard nodig. Lucassen zelf houdt kennelijk vast aan zijn zetel en aan zijn salaris van 94.000 euro per jaar. Vermoedelijk dreigt hij met de opriching van de Lijst Lucassen. Politiek wordt de kwestie steeds neteliger.
Voorlopige sluitstuk van deze week vol opwinding, vormt de mededeling van Wilders op maandag dat Lucassen gewoon mag blijven zitten. Signaal voor de oppositiepartijen om helemaal los te gaan op de PVV in een spoeddebat op dinsdagavond. En voor alle andere media om te wroeten in de CV’s van James Sharpe, Richard de Mos en andere PVV’ers. Wat een eenvoudig mailtje van een buschauffeur uit Haarlem was, is een onophoudelijke storm van verontwaardiging geworden.
De columnisten en cartoonisten tuimelen intussen al een week over elkaar heen. Youp van het Hek, Aaf Brandt Cortius, Frits Abrahams. Ze rekenen keihard af met Lucassen, de brievenbuspisser, bejaarden-stalker en sex-sergeant. Met Sharpe, de pornobaron en met Wilders, die altijd stoere taal uitslaat maar de misstappen van zijn eigen mensen bagateliseert.
Vandaag nam er dan eindelijk iemand zijn verantwoordelijkheid. James Sharpe maakte bekend op te stappen na aanhoudende berichten over bedreigingen, porno en fraude.
De CVs van alle kamerleden worden momenteel minitieus nagelopen door de pers. D’66 en de PvdA kunnen ook wel wat verwachten. Wij blijven het ook volgen en als u ons nou blijft tippen, zullen we nog vaker voor opschudding zorgen.
Eerdere artikelen over de zaak Lucassen:
PVV kamerlid bedreigde buurtgenoten
Affaire Lucassen: de TV beelden