‘In amper anderhalf uur werd het lot van Joran van der Sloot afgelopen vrijdag bezegeld. Achtentwintig jaar gevangenisstraf en bijna zestigduizend dollar boete wegens roofmoord luidde de droge boodschap van de Peruaanse rechtbank voor een Nederlandse jongeman, die zijn eigen bestaan in amper vijf jaar tijd volkomen verwoestte.’ Dat schrijft John van den Heuvel in De Telegraaf.
‘Wat maakte deze knaap een groot aantal cruciale fouten op beslissende momenten in zijn leven. Ook in de aanloop naar het proces stapelde Joran weer blunder op blunder. Hij verving vlak voor een belangrijke proforma-zitting zijn advocaat, de pitbull Maximo Altez, voor de slappe, onervaren mr. Jimenez, die wel een enorm honorarium opstreek maar in de rechtszaal amper verweer voerde. De man had meer oog voor vrouwelijk schoon op de tribune, dan voor de belangen van zijn cliënt, zo bleek toen zijn microfoon in de rechtszaal per ongeluk bleef openstaan. Oud-rechter Wicher Wedzinga gaf op crimisite.nl een aardige analyse van de blunders van Jorans advocaat. De man bleek totaal niet opgewassen tegen de publicitaire druk en de advocaat van de familie Flores.
Voor zover al sprake was van een processtrategie, pakte die volkomen verkeerd uit. Net als in Nederland straffen rechters in Peru vaak lager dan de eis van het openbaar ministerie. Gemiddeld gaat er een zesde deel van de strafeis af, wat voor Joran een reductie van vijf jaar had betekend. Nu kreeg Joran slechts twee jaar korting op de eis. Hij klampt zich vast aan de gewoonte dat gedetineerden in Peru bij goed gedrag veel strafkorting krijgen. Echter, die vervroegde invrijheidstelling is geen recht maar een privilege. In Peru zijn niet veel mensen die Joran dat voorrecht gunnen.
Joran slaagde er ook in de weinige mensen die hem nog steunen tegen zich in het harnas te jagen. ‘Suikertante’ Mary Hamer werd op een sluwe manier in de maling genomen. Joran en mr. Jiminez wekten bij haar de indruk dat Joran afgelopen december misschien op borgtocht vrij zou komen. De naïeve Amerikaanse arts maakte prompt 74.000 dollar over, die natuurlijk als sneeuw voor de zon verdwenen. Maar de wraak van Mary was zoet. Ze liet uitlekken dat Joran haar vanuit zijn cel met een iPhone mails verstuurde, waardoor hij vrijdag direct werd overgeplaatst en nu in een veel strengere gevangenis verblijft.
Intussen bereidt Justitie een overplaatsing naar een nog zwaarder regime voor. Als die doorgaat, slijt Joran de komende jaren van zijn leven in een ijskoude cel, verstoken van ieder basiscomfort. Daarnaast wacht hem nog berechting in de Verenigde Staten. Met Joran van der Sloot hoeven we ondanks alles geen medelijden te hebben. Daarvoor waren zijn daden te wreed. Misschien dat de uitzichtloosheid van zijn bestaan hem laat beseffen dat hij nog één troef in handen heeft om ooit terug te keren op Aruba; de echte waarheid in de zaak Natalee Holloway.’