{jcomments on}De partner van Robert M. had de website Boyhood-magazin.org op zijn naam staan. De wereld van de producenten en verspreiders van kinderporno is met name door het internet uiterst internationaal georiënteerd. Ten eerste zijn er de mannen die op vakantie foto’s weten te maken van zich prostituerende kinderen, bijvoorbeeld in Thailand of Sri Lanka. Die beelden zijn voor eigen gebruik maar ook nuttig om binnen te komen in afgeschermde delen van het internet. We zich daar toegang wil verschaffen moet nieuw materiaal aanleveren.

Maar het kan ook zijn dat nieuw materiaal dat in Nederland is gemaakt door Robert M. is gebruikt om uit te wisselen in de subcultuur van pedo-sites.

Nieuw materiaal is veel waard in geld en prestige in de subcultuur. De opsporing heeft het moeilijk om daar binnen te komen want wie geen écht nieuw materiaal levert komt niet binnen in de subcultuur, waar nieuw materiaal direct wordt herkend, en de politie maakt zelf geen kinderporno.

Sites die creditcard-transacties mogelijk maken zijn er in verschillende vormen. Zeer toegankelijke en minder toegankelijke sites, waar bijvoorbeeld compilatie-dvd’s te krijgen zijn of filmpjes te downloaden. Hier verdienen volgens het KLPD met name organisaties uit het voormalige Oostblok veel geld mee.

Maar de al te toegankelijke sites waar open en bloot identiteiten die zijn gekoppeld aan creditcard-nummers over het net gaan zijn niet de kern van de subcultuur.

Goede kinderporno is net als zeer hoge kwaliteit drugs, duur en alleen te vinden voor wie de contacten heeft. Dan hoeft ook de creditcard niet meer openlijk over het internet.

Belangrijk in de verspreiding van de “beste” en nieuwste kinderporno zijn gesloten peer-to-peer-netwerken die zeer goede cryptografie gebruiken en waarbij het materiaal op honderden computers verspreid staat. Freenet is een systeem dat hiervoor in netwerken wordt gebruikt die wereldwijd opereren.

Er zijn pedofielen die zich zeer goed hebben verdiept in de mogelijkheden van internet en computers. Al vanaf het onstaan van usenet en internet zijn er pedofielen actief geweest die in die kringen een grote kennis hebben opgebouwd. Die kennis is er binnen de georganiseerde misdaad ook.

De producenten en verspeiders van kinderporno zijn niet alleen mensen die er zelf van “genieten”. Omdat er veel geld in verdienen valt heeft ook georganiseerde misdaad een flinke vinger in de pap. Volgens Europol groeit die laatste betrokkenheid  sinds 2007 sterk. Wie veel wil betalen kan goede spullen krijgen. Al in 2008 schrijft het KLPD dat ‘aantoonbaar’ ook Nederlanders deel uitmaken van deze grote criminele netwerken.

De VN sprak in een rapport uit 2006 van zes miljard dollar aan criminele winst, de omzet moet dus een veelvoud hiervan zijn.

In het dreigingsbeeld 2008 van het KLPD staat een hoofdstuk over kinderporno.