André van der M. (toen 30) vermoordde in de nacht van 11 op 12 november 2004 in Rotterdam een vriend (36) en diens vriendin (37). Gewoon omdat het kon eigenlijk. Hij was eerder die dag met een andere vriend naar Amsterdam gereden om een vuurwapen op te halen. Op de terugweg haalden ze nog een vriend op.

(Beeld uit archief)

Daarna gingen ze naar het huis van de aanstaande slachtoffers in de Vignolastraat. Van der M. liep naar binnen en executeerde de twee. Hoewel het met name om het mannelijke slachtoffer te doen was, onderging de vriendin hetzelfde lot. Na de dubbele moord probeerden de mannen sporen uit te wissen van de misdrijven. Daarna dronken ze gezamenlijk een biertje.

Slachtoffer Ed was een joviale Rotterdammer die met zijn twee pitbulls een in de buurt bekende verschijning was. Aardige man, maar nu ook weer niet zo aardig dat al dat bezoek dat hij kreeg te verklaren was. Kenners in de straat wisten dat hij dealde.

Dader en slachtoffer waren jarenlang goed bevriend. Ook duidelijk was dat Van der M. met cocaïneproblematiek tobde. Anders gezegd: hij was die nacht volledig doorgesnoven. Dat combineerde niet goed met ‘de gebrekkige ontwikkeling en de ziekelijke stoornis van de geestvermogens in de vorm van een antisociale persoonlijkheidsstoornis met zowel narcistische als ADHD kenmerken.’

Van der M. ging compleet door het lint nadat hij had gehoord dat zijn vriend en zakenpartner in de cocaïnehandel tegen hem had gelogen. Het motief dat Van der M. tot zijn barbaarse daad bracht lag dus ergens in een emotie over een cocaïnedeal en door cocaïne veroorzaakte paranoia.

De officier eiste levenslang maar het werd 20 jaar cel en tbs. Van der M. werd al eerder veroordeeld wegens poging tot moord. De medeverdachten kregen straffen tot zeven jaar cel opgelegd.