Het nieuwe nummer van Koud Bloed gaat over hele en halve criminele feiten rond het koningshuis. Historicus Gerard Aalders beschrijft hoe de geschiedenis van de Oranjes altijd verweven is geweest met schemerige zaken, die dan vervolgens buiten de publiciteit gehouden moesten worden. Het begint al goed met Koning Willem I die de basis legde voor het Oranje-kapitaal met drugshandel. De koning-koopman was een wereldspeler in de opiumhandel.
Willim I was stichter en hoofdaandeelhouder van de Nederlandsche Handelsmaatschappij (nu ABN AMRO). Opium werd gemaakt op Java, met een koninklijk monopolie.
Koning Willem II was biseksueel en werd afgeperst om zijn relaties met mannen. Ene Adam Boers werd erom verbannen naar Suriname. Bij vrouwen verwekte Willem II bastaards, die natuurlijk geheim moesten blijven. Hun achternaam werd vaak Der Nederlanden of Nederlander.
Willem II probeerde ook nog een staatsgreep in Frankrijk te plegen.
Ook koning WIllem III (koning Gorilla) had nogal een libido, veel van zijn nakomelingen werden naar de veenkolonieën gestuurd. De uitspattingen van Prins Hendrik, echtegenoot van Koningin Wilhelmina mogen bekend worden verondersteld.
Met Prins Bernhard ging het al direct mis. Hij begon zijn carrière als prins-gemaal in 1937 met een daverend auto-ongeluk, met als grootste slachtoffer zijn passagier, hofjager Willem Spek, met wie het slecht afliep.
De prins verhandelde achtergelaten Duitse vliegtuigen. Hij deed grote uitgaven op zijn reizen, de rekeningen betaalde hij vervolgens niet of stuurde ze door naar de ambassade. Naast vliegtuigen deed hij ook in partijen wapens en ontdook strenge valuta-regels bij het wisselen, natuurlijk om er zelf flink beter van te worden. En hij liet zich ruim steekpenningen betalen door vliegtuigbouwers.
Bovendien was Bernard betrokken bij een buitengewoon schimmige transactie met een schilderij van Correggio. Het leek eigenlijk wel of hij handelde in gestolen oorlogskunst.
Het is een maar een greep uit de vele tientallen affaires en affairettes die de Oranjes door de eeuwen heen hebben achtervolgd.
Zo’n koningshuis kost wat, maar het levert de burger wel een onuitputtelijke stroom nare en smakelijke verhalen op.
Meer in de papieren Koud Bloed nummer 15.