Crimesite schreef al eerder over het boek Costa del Coke van Ivo Teulings en Arthur van Amerongen. W spraken met de 2 auteurs over hun boek en de criminaliteit aan de Costa.
Hoe lang heeft jullie zinderende roadtrip geduurd?
Ivo: Na 6 weken ben ik de tel kwijt geraakt. Ik denk dat we een dikke 2 maanden op pad zijn geweest.
Arthur: ik rekende niet meer in tijd maar in cocaïne.
Daarover gesproken: Hoeveel hebben jullie in die tijd gebruikt, qua liters en grammen?
Ivo: Goed dat je het vraagt, want we moeten het nog over de budgetoverschrijdingen hebben. Ik gok op 20 liter Havana Club 3 años rum, 14 flessen Cuervo Especial tequila, 8 flessen brandy, 5 flessen wodka, 5 flessen whisky, 4 flessen absint, 180 flessen Rioja en 400 liter bier. Verder een half ons coke/crack, een paar gram heroïne en een pot pillen waarvan ik de herkomst en samenstelling niet echt ken. Dat is het wel zo ongeveer. De man hè. Dat spreekt voor zich.
Arthur: ik vind dit een conservatieve schatting. Overigens hebben we de meeste drank (en peuken) ingeslagen in het accijnsvrije Gibraltar, dus uiteindelijk waren we toch goedkoop uit.
In NL vinden nogal wat mensen dat eindgebruikers van drugs medeverantwoordelijk zijn voor de liquidaties in de onderwereld. Wat vinden jullie van die redenatie?
Ivo: Onzin. De enige entiteit die de maffia en het bloedvergieten voedt is de Opiumwet. Als je het spul legaliseert haal je de angel eruit. Dan sputteren mensen, die heel vaak op een kruising van Balkenende en Arie Slob lijken, maar dat terzijde, van dat kan toch niet, buisjes coke bij de Etos? Dan zeg ik: natuurlijk kan dat wel. Jullie hebben de Drooglegging toch nog meegemaakt in de jaren twintig? Gingen mensen toen minder of meer zuipen dan toen het legaal was? Nou dan!
Arthur: ik was de bloedcoke zorgvuldig voor ik die snuif. Het is geen gezicht, die rode klonters in dat schitterende Colombiaanse marcheerpoeder.
Ivo, jij woont in Málaga, wat merk je daar van het toenemende geweld van criminele netwerken? Speelt het net zo’n grote rol in het dagelijks leven als in NL?
Ivo: De afgelopen decennia is me hier gewend geraakt aan drugsgerelateerd geweld. Maar echte gerichte liquidaties, dat is iets van de laatste tijd. Ik denk dat je het wat dat betreft kunt vergelijken met Amsterdam. Met die liquidaties is men wakker geschud en realiseert men zich dat, doordat er jarenlang geen prioriteit is gegeven aan het bestrijden van deze vorm van misdaad, er een onderwereld is ontstaan die uiterst hardnekkig is en moeilijk is uit te roeien. En net zoals in Nederland zitten er achter de liquidaties en bomaanslagen vaak Marokkaanse Nederlanders. Dus ik denk dat de situatie op veel punten overeenkomt met die in Nederland.
De Spaanse autoriteiten beschouwen de Nederlanders als een belangrijke component in dat geweld. Word je al met de nek aan gekeken?
Ivo: Welnee, die Spanjolen zijn zo klein, die nek krijg je nooit te zien. Hoogstens een – al dan niet kalende – kruin.
Arthur: de laatste keer dat ik Ivo in El Palo bezocht, de visserswijk van Málaga, werd hij door allerlei duistere types op straat uitbundig gegroet. Hij werd zelfs omhelsd door een gedrocht dat Ivo omschreef als “de flakkasmurf”. Toen voelde ik dat mijn samenwerking met de heer Teulings slecht op mij begon af te stralen.
Komt er nog een vervolg op Costa del Coke? En dan met name een boek over het ‘echte’ werk: een zoektocht op het Zuid-Amerikaanse continent naar de bronnen van de coke bijvoorbeeld?
Ivo: Arthur wil dat graag. Maar no way dat ik weer met die maniak op stap ga. Ik moet een beetje op mijn gezondheid letten.
Arthur: ik wil dolgraag een cocaïne-geïnspireerde reis door Zuid-Amerika maken. Ik heb vijf jaar in Paraguay en Brazilië gewoond en weet van de hoed en de rand en wat dies meer zij. Onze uitgever Just reageerde enthousiast en zei dat geld geen rol speelde. Wat mij betreft vertrekken we naar de Nieuwe Wereld zodra het riante voorschot op onze respectievelijke bankrekeningen in Gibraltar staat.