‘Terwijl ik deze column tik, kijk ik vanuit mijn hotelkamer uit over een woest gebergte in een even chaotisch als onveilig Zuid-Amerikaans land. Ik hoop hier vandaag een beruchte crimineel te vinden, die door de Nederlandse justitie wereldwijd wordt gezocht. Een spannende missie dus, die er overigens wel voor zorgt dat ik belangrijk misdaadnieuws van afgelopen vrijdag in Nederland helaas moest missen.’ Dat schrijft John van den Heuvel in De Telegraaf.
Zo was daar de vrijlating van Emile Ratelband, over wie ik vorige week woensdag in deze krant meldde dat hij door de nationale recherche was gearresteerd vanwege poging tot brandstichting. Ook collega-misdaadverslaggever Koen Scharrenburg van weekblad Panorama werd opgepakt. Hij zit nog wel vast.
Ik ken zowel Koen als Emile persoonlijk en was enigszins verrast toen ik hoorde dat zij zichzelf zo in de problemen hadden gebracht. Volgens Emile is er allemaal niets aan de hand en slaat justitie de plank volledig mis. Dat beeld moet ik toch wat nuanceren. Ik was zelf nauw betrokken bij de start van een groot onderzoek door de nationale recherche tegen de Amsterdamse beroepscrimineel Rob Z.
De basis van dit onderzoek wordt gevormd door de verklaringen van kroongetuige Richard T., met wie het openbaar ministerie inmiddels een deal heeft gesloten. Voor T. zich bij justitie meldde, had ik een aantal langdurige gesprekken met hem. Deze zeer gedetailleerde verklaringen zijn de afgelopen anderhalf jaar door de nationale recherche geverifieerd en op een groot aantal punten door ander bewijsmateriaal ondersteund. In het onderzoek naar Z. kwamen in een zijlijn ook Emile Ratelband en Koen Scharrenberg als verdachten naar voren.
Volstrekt logisch dat politie en justitie bij dergelijke ernstige verdenkingen tot aanhouding overgaan. Weliswaar zijn de twee verdachten ‘bijvangst’, maar de verdenkingen zijn er niet minder ernstig om. Emile reageerde vrijdag op tv narrig, omdat ik het nieuws over zijn aanhouding als eerste had gemeld. Dat is een nogal selectieve verontwaardiging. Hij moet als geen ander weten dat een arrestatie van een BN’er en een bekende misdaadverslaggever niet onder de pet kan worden gehouden.
Vrijdag was ook de eerste zittingsdag van het proces tegen Keith Bakker. Ik moest terugdenken aan de e-mail, die ik twee jaar geleden kreeg van een 15-jarig meisje over ernstig seksueel misbruik door Bakker. De mail was zo schokkend dat ik samen met RTL-collega Tessa van Hoof verder ging met onderzoek, hoewel het meisje in eerste instantie geen aangifte durfde te doen.
Het vervolg is bekend. Er kwamen veel meer verhalen los van meisjes die zich misbruikt voelden. Ik heb diep respect voor deze kwetsbare slachtoffers en hun ouders die het uiteindelijk aandurfden wel aangifte te doen. Dat leverde hen in eerste instantie hoon op van Keith Bakker en van enkele ouders, die hem tegen beter weten in bleven steunen. De meisjes werden afgeschilderd als labiele aandachtsjunks. Keith Bakker deed zelfs aangifte van smaad en laster tegen Albert Verlinde en mij.
Afgelopen vrijdag werd de ware omvang van de aantijgingen duidelijk. Keith Bakker zat er als een geslagen hond bij en gaf eindelijk toe dat hij veel te ver was gegaan en zijn handen niet van zijn pupillen had kunnen afhouden. Hoewel de rechter zich nog moet uitspreken, staat één uitkomst al vast. De meisjes die hun angsten en schaamte overwonnen en uiteindelijk hun verhaal durfden te doen, mogen de rest van hun leven trots zijn op zichzelf. Ze durfden het op te nemen tegen de man die beloofde hen te helpen, maar uiteindelijk alleen maar aan zichzelf dacht.’