Bram Moszkowicz kreeg gisteren een berufsverbot van de Orde van Advocaten. De eloquente strafpleiter moet zijn toga aan de wilgen hangen. De vraag is of de beroepsgroep hiermee werkelijk punten heeft gescoord, of dat er sprake is van een Pyrrus-overwinning. Een commentaar.

Door Vincent Verweij – @vverweij

‘Alsof de trainer van FC Knudde zegt dat Messi niet kan voetballen’, was de kwalificatie die Moszkowicz gaf aan Germ Kemper, de Amsterdamse deken van advocaten, toen die hem voordroeg voor schorsing. De aartsvijand van Moszkowicz sloeg gisteren terug, toen het Hof van Discipline hem gelijk gaf en de glamour-advocaat van het tableau schrapte. Maar de vraag is, of de ernst van de feiten nou werkelijk een levenslange schorsing rechtvaardigt, of dat er achter de schermen andere motieven speelden om Bram naar de Goelag te sturen. Een schorsing van een jaar zou ook al een krachtig signaal zijn geweest dat Moszkowicz serieuze fouten heeft gemaakt, maar een levenslange verbanning doet vermoeden dat er meer aan de hand was.

Staatstoezicht

Dat er inderdaad meer speelde, bleek gisteravond in het tv-programma Nieuwsuur. Jan Loorbach , de landelijke deken, greep de zaak meteen aan om een politiek statement te maken. Het staatstoezicht op de advocatuur, dat staatssecretaris Teeven van Justitie wil instellen, moet van de baan. De zaak Moszkowicz had volgens Loorbach bewezen dat advocaten hun eigen club schoon kunnen houden.  Daarmee kreeg de publieke executie van het meest uitgesproken, mediagenieke lid van de beroepsgroep, meteen een kwalijke lading. Want kennelijk ging het niet om de feiten en de ernst ervan, maar om een politiek spelletje dat de Orde speelt met de staatssecretaris, waarin Moszkowicz als instrument wordt gebruikt.

Vendetta

Eerder vertoonde de tuchtprocedure ook al tekenen van een persoonlijke vendetta tussen Germ Kemper en Moszkowicz. Kemper is natuurlijk niet alleen de onafhankelijke, boven de partijen geplaatste beroepsgenoot. Hij is ook jarenlang columnist geweest voor het linkse Vrij Nederland en was de huisadvocaat van het weekblad. Hoe onafhankelijk kan zo iemand opereren bij de beoordeling van een collega, die vooral bij conservatieve media als de Telegraaf en RTL optreedt en de rechtse politicus Geert Wilders verdedigde?

Die mengeling van persoonlijke en politieke motieven heeft alle schijn van een forse belangenverstrengeling bij de Orde. De veroordeling van Moszkowicz doet dan ook meer denken aan de manier waarop in sommige landen, onwelgevallige dissidenten voor jaren achter de tralies verdwijnen, dan aan een fair en op feiten gebaseerd oordeel. Het was eerder een Kafka-proces waarvan de uitslag al bij voorbaat vast stond. FC Knudde mag op papier de wedstrijd dan hebben gewonnen, in werkelijkheid kent deze zaak alleen maar verliezers.