De rechtbank in Den Haag heeft een 80-jarig familielid vrijgesproken dat werd beschuldigd van het beïnvloeden van getuigen, in de moordzaak van de 14-jarige Esmee in 2021. De verdachte zou de twee getuigen hebben gezegd dat ze niet moesten verklaren over de later veroordeelde dader. De rechtbank oordeelt dat dit niet bewezen kan worden. Ze zou slechts ondersteuning hebben willen bieden.

Door Joost van der Wegen

Beeld: de rechtbank in Den Haag

Veroordeeld

Het levenloze lichaam van Esmee werd op 31 december 2021 aangetroffen in een park in Leiden. De politie startte een grootschalig onderzoek en hield al snel een verdachte aan. Hij is op 28 november 2022 onherroepelijk veroordeeld voor het om het leven brengen van het meisje uit Hazerswoude-Rijndijk. De rechtbank legde hem een celstraf op van 12 jaar en tbs met dwangverpleging.

Opgenomen

De verdachte in de zaak van nu is de achtertante van de later veroordeelde man. Uit opgenomen telefoongesprekken blijkt volgens het Openbaar Ministerie (OM) dat de verdachte zich schuldig heeft gemaakt aan het beïnvloeden van twee getuigen: de moeder van de veroordeelde man en zijn ex-vriendin.

Het OM beschuldigde haar ervan hen te hebben aangezet om niets tegen de politie te zeggen over de ‘stemming’ van de verdachte zoon, omdat ‘rechercheurs geen psychologen zijn’. Ook moest ze de telefoon niet opnemen als de politie belde, en hen niet terugbellen. Ook aan het politieverhoor moest ze geen medewerking verlenen. Ze zou zich moeten beroepen op haar mogelijke verschoningsrecht als familielid.

‘Ja, het is nu bij de recherche erbij. Ik vind dat ook raar. Direct van de recherche. Direct nadat ik ….. had opgehangen. Ik weet niet of ze dan mee zitten te luisteren.’

‘Dat weten wij helemaal niet. In dit geval kan het geen kwaad. Het is toch niet dat… Als het ware zou het zo kunnen zijn dat je tegen je zoon moet getuigen.’

‘Als je iets verkeerds zegt, dan zou dat kunnen verknallen voor je zoon.’

‘Je bent als familie absoluut niet verplicht om te getuigen.’

‘Niet verplicht om het te doen.’

‘Je hebt recht op verschoning. Dat zou een advocaat mee moeten beoordelen. […]’

De verdachte ontkent dat ze hiermee de ‘verklaringsvrijheid’ van de getuigen wilde ‘aantasten’. Zij zegt dat ze de moeder van de veroordeelde man psychische steun wilde bieden in een moeilijke tijd. Haar uitlatingen waren volgens haar alleen ondersteunend en adviserend. De moeder van de verdachte was in die tijd volledig ‘ontredderd’ vanwege de zware beschuldiging aan het adres van haar zoon. Ze wilde haar opvangen in een moeilijke periode.

De 80-jarige vrouw die de moeder steun wilde bieden, is psychiater en was door de familie van de verdachte moordenaar zelf benaderd.

Oordeel

De rechtbank stelt vast dat de opgenomen gesprekken plaatsvonden in een roerige tijd. ‘Een familielid van de verdachte werd verdacht van een zeer ernstig strafbaar feit. De verdachte heeft de familie, ook vanuit haar deskundigheid als psychiater, gesteund tijdens het onderzoek. In deze periode zijn binnen de familie en kennissenkring van de verdachte veel gesprekken gevoerd over het lopende onderzoek, zowel telefonisch als in persoon.’

De rechtbank weegt mee dat de door het Openbaar Ministerie genoemde uitingen momentopnamen zijn die in sommige gevallen een vervolg waren op eerdere (niet telefonisch) gevoerde gesprekken. Bovendien zijn de uitingen deels geparafraseerd.’

De rechtbank voegt eraan toe dat het wijzen op het verschoningsrecht is gedaan om de moeder van de verdachte gerust te stellen en advies te geven. Dat kan niet worden opgevat als belemmering van de getuigenis.

Licht

Uit de uitgewerkte tapgesprekken maakt de rechtbank op dat de verdachte haar meningen heeft gedeeld met de moeder van de veroordeelde man. ‘Die uitingen kunnen in het licht van het toen lopende onderzoek naar de dood van het meisje wellicht als tegenwerkend worden opgevat.’ Maar omdat de opzet tot beïnvloeding van de getuigen niet kon worden vastgesteld, sprak de rechtbank de vrouw vrij.

Lees hier de uitspraak in deze zaak.