Als Willem Holleeder zou verdienen aan iedere keer dat zijn naam of beeltenis werd gebruikt in de media dan zou hij nooit meer iets crimineels hoeven uit te halen. Holleeder is een icoon, schrijft de papieren Nieuwe Revu deze week. Hij is larger than life geworden, van het laatste boek, over de jonge jaren van Holleeder door Auke Kok zijn er in vier maanden 30.000 verkocht. Volgens Revu komt dat omdat ‘de Nederlander stiekem respect’ voor de man heeft.

De naam Holleeder wordt ook al gebruikt in uitdrukkingen: politiechefs spreken over bepaalde jongen delinquenten als de ‘nieuwe Holleeder’.

Auke Kok: ‘Mensen denken aan een mysterieuze man die zich op terrasjes omringt met mooie vrouwen.’

Ook met: een leven zonder vergaderingen, ongrijpbaar en vreeswekkend, zoals natuurlijk vele mannen eigenlijk willen zijn, maar niet durven.

Dat een beruchte crimineel beleefd, onderhoudend en geïnteresseerd kan zijn draagt ook bij aan de aantrekkingskracht en aan het mysterie van de onderwereldheld.

Het is natuurlijk allemaal, of in elk geval voor een deel, beeldvorming. Politie en justitie hebben behoefte aan een vijand die zo gevaarlijk mogelijk moet zijn, om te kunnen vervolgen en te veroordelen. Hij zelf heeft, als iedere crimineel, behoefte aan schrikwekkende reputatie. En de media en het publiek willen ook graag gruwelen bij het beeld van een opgepijpte slechterik.

In Nieuwe Revu staan ook kanttekeningen bij de status van Holleeder. Is hij nou echt zo groot of is hij alleen maar die ‘glazen kaak’ die soms van angst ‘rammelt in zijn tuig’, zoals een oud-politieman over hem zei.

Vaststaat in elke val dat er voor die Neus toch iets te doen moet zijn in de media als hij eruit komt, volgend jaar. Als hij eruit komt natuurlijk, want liquidatieproces Passage-2 over verschillende moorden is op komst. Iets met een talkshow of zoiets?