Door Bondtehond.

‘Na mijn ontmoeting met de advocaten van Jesse Remmers had ik eind Januari tevens een gesprek met top-advocaat Nico Meijering van het kantoor ‘Meijering Van Kleef Ficq & Van der Werf Advocaten’ op het nieuwe adres aan de Falckstraat 15-29. In de volksmond ook wel ‘Het Liquidatiekantoor’ genoemd, resideert niet meer aan de rand van het Vondelpark, maar bevindt zich tegenwoordig in ‘Kantoorgebouw Falckstaete’.

‘Dat ligt aan een vredig plantsoentje op nog geen steenworp afstand van de Nederlandse Bank en vlakbij het kantoor van confrère Jan Hein Kuijpers aan de Prinsengracht. In opvallend zwart geschilderd ziet u hier Kantoorgebouw Falckstaete in het middagzonnetje, gelegen aan een zijtak van het park aan het welbekende knooppunt Frederiksplein. Erg handig is de eigen garage onderin het gebouw, waar zich tevens de toegang tot de modern ingerichtte receptie bevind. De aardige receptioniste opent de elektronisch bedienbare glazen toegangsdeur en schenkt een cappuccino voor me in terwijl ik rustig wacht op de drukbezette advocaat.

‘We kennen de bekende strafpleiter Nico Meijering natuurlijk allemaal als de advocaat van Ali Akgün, de door het OM als moordmakelaar aangewezen verdachte in het grote liquidatieproces ‘Passage’. Het advocatenkantoor van Meijering is al jaren een begrip in vooral het hogere segment van de Nederlandse onderwereld. Meijering en confrères Bénédicte Ficq, Marnix van der Werf en Leon van Kleef behaalden reeds vele sucsessen in evenzoveel geruchtmakende zaken.

‘Ik heb Nico Meijering tijdens het liquidatieproces leren kennen als een zeer gedreven advocaat die lange pleidooien niet uit de weg gaat, integendeel, de strafpleiter staat bekend om zijn uitvoerige manier van pleiten. Laatste sucsessen van het liquidatiekantoor: De voortijdse vrijlating van Ali A. en Sjaak B. in het Passage-proces. Met spanning wachten we af of het kantoor aankomend jaar ook sucses zal behalen met de verdediging van wellicht de belangrijkste verdachte van het openbaar ministerie: Verondersteld onderwereldkopstuk Dino Soerel. Ook Mr. Meijering is nooit te beroerd om enige toelichting te geven op zijn werk in de rechtszaal. Tijd voor een gesprek.

Bondtehond: Hoe kijk je nu terug op 2 jaar liquidatieproces?

Meijering: Nou kijk, ik ben 23 jaar geleden begonnen. Toen ben ik volgens mij beëdigd. Ik heb nu 23 jaar ervaring. Dit proces is voor mij natuurlijk niet 2 jaar. Het is 2 jaar op zitting.

Bondtehond: Ja, het is voor jou onderhand al 4 jaar bezig?

Meijering: Ali werd op 3 April, als ik het goed heb, 2007 gearresteerd, en het was vanaf dat moment meteen al, van kiet af aan, een proces dat veel aandacht opeiste. Omdat, tja, vanwege diverse reden. Omdat de belangen natuurlijk gigantisch groot zijn en omdat het dossier gigantisch uitgegroeid is. En omdat je voortdurend moest reageren op stappen die het OM zette, maar vooral ook moest reageren op stappen die gezet waren maar die onbekend bleven voor ons. We hebben van het begin af aan het gevoel gehad dat we niet volledig werden geïnformeerd, dat noch de rechtbank, noch wij volledig werden geïnformeerd. Ik heb het wel es in een ander verband ook gezegd, ik ben in dit proces niet eens zo zeer bezig met het verdedigen van mijn cliënten maar meer het blootleggen van de wijze waarop de vervolging plaatsvindt

Bondtehond: Ja… nee precies. Wat is voor jou een rode draad in dit proces?

Meijering: Dat is eigenlijk iets, ja het is uiteindelijk wel vaker gebeurd, in andere grote processen heb ik dat ook gedaan, daar kunnen we er wel een paar van opnoemen, maar in deze zaak is dat wel uitgegroeid tot dusdanige proporties dat als ik daar af en toe op terugkijk, dus nu al terugkijkend, tussentijds terugkijkend, dat ik het ongelofelijk vind, ik kan het vaak nog niet geloven van hoe dit proces wat dat betreft tot nu toe loopt. Want ik geef het je ook te doen dat je dus als rechtbank, enerzijds wordt je geconfronteerd met zware delicten en heftige verwijten, waar je als rechtbank des te meer serieus mee moet omgaan, ja, een rechtbank moet er altijd serieus mee omgaan, je snapt wat ik bedoel, maar anderzijds wordt je als rechtbank ook geconfronteerd met een openbaar ministerie en politie die niet open is, vaak genoeg verre van voldoende transparant is geweest bij het produceren van onderzoeksgegevens, van onderzoeksresultaten, en dat is de rode draad in dit proces.

Bondtehond: Ja dat is mij ook opgevallen.

Meijering: Ja, even nog los van andere rode draden als mijnheer La S., de ernst van de feiten, dat is wat mij betreft als het gaat om de rode draad, dat is hetgeen wat mij blijft bezig houden en ook dat onrustige gevoel steeds geeft dat er nog veel meer te “ontsluiten” is, als dat Nederlands is.

Bondtehond: Jawel, ik begrijp het.

Meijering: Je snapt wat ik bedoel, dat er nog veel meer niet aan ons bekend is gemaakt en dus door het OM onder de pet wordt gehouden.

Bondtehond: Inderdaad, dat gevoel bekruipt je wel eens, dat is niet alleen bij de verdediging, denk ik.

Meijering: En dat is terugkijkend wel het allerbelangrijkste in dit proces. Ik krijg wel eens van collega’s te horen, hoe houden jullie het vol? En die momenten hebben wij ook wel gehad, van die momenten dat je denkt, ik vraag me af of ik hier nog wel deel van wil uitmaken? Je voelt je soms als een burgermeester in oorlogstijd tegen over het OM.

Bondtehond: Ik kan me daar wat bij voorstellen. En zoals de grootte en de lengte van het proces, nu met zo’n groot tussentijds pleidooi, je moet al rekening gaan houden dat het nog eens zeer lang kan gaan duren.

Meijering: Ja ik heb nog nooit eerder zo’n groot tussentijds pleidooi gehouden.

Bondtehond: Zo groot tussentijds, en je moet er eigenlijk al op inspelen nu Dino erbij gekomen is, ik bedoel 7 maanden verlenging, waar loopt het op uit, je gaat in sommige gevallen al bijna over de maximum straf heen.

Meijering: Nee klopt, dat is ook ongekend. En wat ik daar ook over kan zeggen, dit proces heeft al zoveel stof tot bespreking opgeleverd, ik bedoel ik had het er laatst nog met Ali over, ik geloof dat we nu al iets van 1300 a 1400 pagina’s pleitnota hebben ingebracht. Maar ik kan je zeggen dat naar ik vrees, nou ja laat ik dit zeggen, ik hoop dat het de helft is.

Bondtehond: Ja die laatste hè, die mevrouw bij de lopende band van de röntgen zei het waren er 800-zoveel. Ik heb steeds geschreven het waren er 412.

Meijering: Nee, ik ben in Oktober begonnen met een stuk, dat ging over de Baja, dat Baja het BED niet is, of nee sorry, ik moet het anders zeggen, de Baja was de Baja niet, daar kwam het op neer. Dat heb ik in Oktober gedaan en dat was een kleine 100 pagina’s, toen de rechtbank had gevraagd aan het OM om daar specifieker op in te gaan, heb ik dat met Ali besproken en zei ik, nou ja, dan gaan we daar helemaal specifiek op in, en concentreren we ons dus op de zaken waar hij op dat moment voor vastzat, dat waren dus criminele organisatie en de zaak Önder, en dat was inderdaad 400 pagina’s, dus dat is bij elkaar een kleine 500 pagina’s.

Bondtehond: Ok. Ja dat Baja Beach Club verhaal, dat heeft de rechters mede laten doen inzien van nou ja, dat verhaal klopt niet helemaal, toch?

Meijering: Nou ja, ik weet niet, de rechters hebben daar niet iets hardop over gezegd.

Bondtehond: Nee.

Meijering: Nee, en dat kun je ze ook niet kwalijk nemen, want de rechtbank moet ook heel terughoudend zijn met tussentijdse standpunten innemen.

Bondtehond: Ja.

Meijering: Omdat er ook veel tussentijdse thema’s zijn die zich eigenlijk alleen lenen voor een eindstandpunt.

Bondtehond: Ja dat, anders noemen ze het weer ‘wrakingsgevoelig’, toch?

Meijering: Nou ja, maar daar hebben ze ook een punt. Als je vooruitloopt op zaken, één van de partijen kan dat als onaanvaardbaar vooruitlopen zien, dus ik kan mij daar wel iets bij voorstellen dat de rechtbank zich nog niet hardop heeft uitgelaten over dat Baja – BED gebeuren, maar wat ik wel denk, laat ik het wel zeggen, toen ik dat verhaal in oktober heb gehouden was het wel duidelijk dat het de volle belangstelling van de rechtbank had.

Bondtehond: Ja, dat is waar.

Meijering: En, het zou mij niets verbazen als dat een bijdrage heeft geleverd tot de conclusie van de rechtbank, maar dat weet ik dus niet, dus de conclusie van de rechtbank er zijn onvoldoende ernstige bezwaren in de zaak Nicht, maar dat weet ik niet omdat de rechtbank er in dit stadium nog niet al te zeer op in heeft willen gaan en dat hangt dan ook weer samen met het feit dat ze dat ook niet altijd kunnen.

Bondtehond: Nicht is de zaak Atilla Ö.

Meijering: Ja.

Bondtehond: Bij deze zaak met Atilla Önder waren ook zoveel andere scenario’s denkbaar, de PKK, die broers van de Centrale Markthallen die ruzie hadden met Atilla, etc etc, dat soort dingen allemaal.

Meijering: Nou ja, in de zaak Ö. speelde dat mijnheer La S. weer de kroongetuige is, dat daarnaast mevrouw Houtman is gekomen en bij dat BBC-verhaal ook Atilla Ö. is genoemd, dat mijnheer Teeven dat ondersteund heeft en daarnaast speelde mogelijke motieven. Kijk motieven is geen bewijs, motieven is iets dat kan tot de overtuiging meewerken maar dat is natuurlijk geen bewijs. Je moest eens weten hoeveel motieven de gemiddelde mens heeft om een ander wat aan te doen.’

Lees verder Bondtehond.