Invoeren: De Wet van de Onderbuik

Gwenette Martha was een zware crimineel, een drugshandelaar. Daarover geen misverstand. Iets waar kennelijk bij sommige intelligente Nederlanders wél misverstanden over bestaan is de wetgeving. Volgens deze Nederlanders moeten er andere wetten en regels gelden voor Martha. Omdat hij nu eenmaal een zware crimineel was. Die wet heet de Wet van de Onderbuik. Columnisten als Max Pam en Theodor Holman zijn voorstander van invoeren van die wet.

Door @Wim van de Pol

‚Eigenlijk best aardige kerel’, die Gwenette, schreef Max Pam onlangs in een nette krant. Om vervolgens in retorische Franse slagen terecht te komen op de conclusie dat advocaat Nico Meijering een steekje los heeft en Gwenette Martha niet moet zeuren dat hij is doodgeschoten.

Roerend

Holman koelde in zijn gebruikelijke onbeholpen stijl in een andere nette krant al eerder zijn woede op Meijering en Martha. Hij meent zelfs slachtoffer van Martha te zijn. De twee nette heren zijn het er roerend over eens dat het belachelijk was dat Martha niet wilde spreken in ruil voor bescherming, zoals het Openbaar Ministerie hem voorhield. Omdat hij nu eenmaal een crimineel is. 

Baan

Martha was inderdaad crimineel. Tijdens de persconferentie van het kantoor van Nico Meijering vroeg Peter de Vries waar de inkomsten van Martha vandaan kwamen en of hij soms een baan had. Meijering miste in zijn antwoord een kans. Hij zei dat Martha zeer zeker geïnteresseerd was in een legale baan en dat het hem niet aanging wat de inkomsten van Martha waren. Wie het gelooft mag het zeggen. Martha wilde geen baan, want hij was een crimineel. Meijering wist dat ook wel. 

Hoon

Veel belangrijker zijn de argumenten die Meijering op tafel heeft gelegd. Als Martha niet wist wie hem bedreigde, dan dan kon hij hij dat ook niet vertellen. Dat argument werd vol hoon van tafel geveegd door mensen als Holman en Pam. Met als tegenargument: Martha is nu eenmaal een zware crimineel. 

Logica

En daarna bleef het stil. Zou Martha inderdaad – omdat hij een zware crimineel was – hebben geweten wie hem bedreigde? Alsof zware criminelen als Martha niet een hele serie potentiële vijanden hebben. De Wet van de Onderbuik liet hier overigens wel zijn onverbiddelijke logica mooi doorklinken, want: wie een zware crimineel is, moet niet zeuren. 

Contract

Martha hield zijn mond tegen de politie. Als hij zou zeggen dat Theodor Holman hem bedreigde, dan zou Holman waarschijnlijk in de problemen komen. En Martha zou zelf ook op moeten passen omdat Theodor Holman dan wel eens op zijn hoofd een contract zou kunnen zetten. 

Simpel

De politie, de media, het publiek, ze hebben behoefte aan simpelheid. De Wet van de Simplificatie. Daarom hebben politie, en in navolging journalisten van kranten en weekbladen, geschreven dat alles rond de Staatsliedenbuurt-moorden en Martha heel eenvoudig is. Iemand stal 200 kilo coke van Martha en daardoor volgde represaille op represaille. Simpel toch? Dus de groep die Martha bestal, bedreigde hem omdat Martha wraak genomen had. Te simpel om niet waar te zijn. Niet zo moeilijk doen, Meijering.

Geheim

De Wet van de Simplificatie is zo krachtig dat als het maar vaak genoeg wordt afgedrukt zelfs betrokkenen – die weten dat de zaak net anders in elkaar zit – het geloven. Vandaar de uitdrukking: liegen alsof het gedrukt staat. De werkelijkheid is echter ingewikkelder, of in ieder geval meestal net anders. In het criminele milieu weten mensen namelijk meestal niet wie opdracht gaf voor welke moord. Dat is nu juist het geheim van de smid. Het kan je beste vriend zijn geweest die net wat geld van je leende – een mooi bedrag, ruim voldoende om jou te laten liquideren. Tenks, gap.   

Geen belang

Als Martha zei dat hij niet wist wie hem bedreigde is dat plausibel. Misschien was het de groep van de 200 kilo. Maar misschien wel de vriend van een neef van een neef. Of een voormalige boezemvriend met wie onlangs een conflict over een stokoude container oprees. Wie weet. In ieder geval was het iemand die er geen belang bij heeft bewijsbaar rond te bazuinen dat hij nu Martha definitief heeft bijgeknipt. 

Eerlijk

Indien het Openbaar Ministerie en de politie graag willen dat zware criminelen elkaar opruimen dan moeten ze daar eerlijk voor uitkomen. Kijken wat het parlement en de rechtstaat daarvan vinden. De Wet van de Onderbuik van Holman en Pam is hier in ieder geval makkelijk en helder over, criminelen moeten elkaar maar uit de weg ruimen. 

Beschaafd

Maar als politie en Openbaar Minsterie zich aan de wet willen houden dan moeten zij juist moorden helpen voorkomen. Zo simpel is de Nederlandse wetgeving. En die gaat soms in tegen het gevoel in de onderbuik. Zo hoort dat in een beschaafd land. We kunnen natuurlijk de Wet van de Onderbuik laten aannemen door het parlement. Of het geweldsmonopolie van de staat afschaffen. En we kunnen ook voorstellen om mensen als Martha voortaan levenslang op te sluiten in het geval dat Theodor Holman zegt dat Martha een crimineel is. Of Holman opsluiten omdat Pam zegt dat die crimineel is. Ofzo.  

Stoer

Holman en Pam vinden het wel stoer. Zeggen dat Martha niet moet zeuren dat hij doodgeschoten is. Ze weten niet waar ze over praten. Zij kennen kennelijk de wantrouwende onderwereld niet, waar niets is wat het lijkt. Wie ervoor pleit meer veronderstellingen en beschuldigingen over de achtergronden van liquidaties de wereld in te helpen, pleit voor meer schietpartijen voor de deur van de burger. Of dat leuk is, of rechtvaardig, of crimineel, of netjes, het doet er helemaal niet toe, het gebeurt gewoon. Speculaties op internet, in kranten en weekbladen van journalisten die het allemaal zo goed weten, en ook maar een enkele anonieme bron hebben, en anderen die hen weer in veelvoud kopiëren, kunnen hetzelfde dodelijke effect hebben. Sommige criminelen geloven namelijk dat het waar is wat er in de krant of op internet staat. 

Werkelijkheid

Betrokkenen in het milieu die beschuldigingen en veronderstellingen over zich horen vertellen worden bang en zijn geneigd hun toevlucht te nemen tot pre-emptive strikes om te overleven. In onze samenleving – dat is ook die van de zogenaamde nette burgers – zal dat nu eenmaal gebeuren. Dat is de sombere en simpele werkelijkheid van onze wereld, waarin we veel drugs gebruiken én tegelijk die drugs willen bestrijden. Geen Wet van de Onderbuik die daar iets aan kan veranderen.