De criminele burgerinfiltrant blijft een hete aardappel. Na het rapport-Van Traa moest hij weg en nu mag hij weer terug. Het mooie is dat in de Nederlandse zogeheten rechtsstaat de criminele burgerinfiltrant nooit weg is geweest. Het lelijke is dat dit gepaard ging met liegen – door ambtenaren – tegen de rechtbank.
Door @Wim van de Pol
Er zijn overtuigende aanwijzingen dat het allemaal gewoon is doorgegaan. Voor Van Traa, tijdens Van Traa en na Van Traa, ook na invoering van de daarop volgende Wet Bijzondere Opsporingsbevoegdheden – de Wet BOB (2000). Dat is ook niet zo gek omdat Nederland geen eiland is. Drugsmokkel door criminele burgerinfiltranten in opdracht van Amerikaanse, Britse, Turkse of Duitse diensten eindigt natuurlijk niet zomaar bij IJmuiden of de Duitse grens. In het boek Fred en de Wet is te lezen hoe deze “methode” met een burgerinfiltrant zogenaamd leidde tot opheffen van het IRT, terwijl eigenlijk iedereen, ook toenmalig officier van justitie Fred Teeven, zich ermee bezig hield of er van wist. Het opheffen van het IRT had een andere oorzaak. Het was uiteindelijk een komedie, daar bij Van Traa, wat betreft die “methode”. Beste bewijs: er is nu een wetswijziging op komst waarin de criminele burgerinfiltrant netjes is geregeld.
Stiekem
Ondertussen zette de afgelopen decennia het Nederlandse Openbaar Ministerie gewoon door met “trajecten” met burgerinfilranten, of ze knepen een oogje toe terwijl de politie het vuile werk verrichtte. Bijkomend probleempje: het moest allemaal zeer geheim en stiekem want de rechtbank – en de rechtsstaat – mochten het natuurlijk niet weten.
Keihard gelogen
Het ergste was: soms moest er op ambtseed keihard worden gelogen door de betrokken staande magistraten. Een mooi staaltje bracht Vrij Nederland deze week naar buiten over het Vista-onderzoek. Op vele zittingen, jaar in jaar uit, blijkt er door de officieren te zijn gelogen op ambtseed, een ander woord is er echt niet voor.
Corruptie
Nog een paar voorbeelden van de stiekeme inzet van criminele burgerinfiltranten waarover in ieder geval impliciet is gelogen door het Openbaar Ministerie. In Fred en de Wet wordt geschetst hoe er jarenlang vanuit de Amsterdamse recherche informatie lekte. Eerst naar Klaas Bruinsma, later naar diens nazaten, Sam Klepper, Mink Kok, Willem Endstra, Dino Soerel, Hells Angels, Stanley Hillis. In de zogeheten Vancouver-zaak probeerde het parket in Amsterdam alle schuld voor die decennialange lekkage (of corruptie?) neer te leggen bij ex-rechercheur Jacques (Sjaak) K.. Kosten nog moeite werden gespaard. Er werd stiekem ingebroken in zijn huis, zijn computer werd gehackt en in de dienstauto’s plaatsten de speurders microfoontjes. Wat bleek uiteindelijk: K. werd vrijgesproken van alle verdenkingen, maar uit die “OVC-gesprekken” bleek dat onder leiding van teamleiders van de Nationale Recherche er kennelijk lustig was meegedaan met de inzet van criminele burgerinfiltranten, maar daar werd natuurlijk niets mee gedaan. Een gesprek tussen politiecollega’s tijdens een observatieactie:
OVC-gesprek 9 november 2005
Sessie 97 [in een onderzoek naar een netwerk rond een Rotterdamse verdachte van heroïnehandel].
Sjaak: het is duidelijk dat Rachid [de teamleider] geleid wordt door de Engelsen in deze. Dat alles ondergeschikt is daaraan.
Jos: Alles
Sjaak: dat is een keuze.
Jos: oké maar daar gaat dan ook alles voor aan de kant nou. Dat vind ik wel heel erg.
Sjaak: je kan heel vaak roepen: we willen dit en dat, maar dat gaat niet allemaal tegelijk. Nu weer op Amersfoort. Rachid wil steeds op de Dam staan [observatie voor de Engelsen]. Dat Rachid weet wie de 2350 is [een telefoonnummer]. Wees wat transparanter. Zeg dat je het weet.
Jos: dat doet hij nu toch.
Sjaak: ja dat doet hij nu. Jos dacht dat hij het eerder had gezegd. Je maakt mij niet wijs dat die Engelsen niet weten wat die gasten hier komen doen.
Jos: natuurlijk weet hij dat
Jos: het is alleen brengen, brengen en nooit komt er wat terug. Opzouten met die gasten.
Sjaak: Ja, kijk Rachid heeft die keuze gemaakt maar ik vraag mij af of het is gegaan in samenspraak met justitie en alles, want ik geloof niet en ik geloof echt niet dat de Nederlandse regering toestaat dat er een infiltratie actie start in Engeland, en in Dubai, zodat we iemand in Nederland gaan veroordelen. Dat gelooft niemand.
Bert: Het wordt geleid door de Engelsen, en het gaat plaatsvinden in Dubai.
Jos en Sjaak: en dan wordt hij vervolgd in Nederland.
Jos: je weet zelf van die twee meiden die zitten met twee tassen met pillen in het vliegtuig en die krijgen 18 jaar, maar die grote man krijgt hier echt geen 18 jaar hoor.
Sjaak : nee dat is iets dat niet kan, en ook de manier waarop Erik [een andere teamleider] het dan allemaal opschrijft. Dan denk ik van nou…. Over OT verbalen overtikken [er mistte een proces-verbaal].
Sjaak: Zo gaat er wel meer mis
Bert: Dubai ik denk gewoon dat, dat Dubai doet een infiltratie actie, die leidt dat, maar die heeft te weinig ervaring en roepen de kennis, de specifieke kennis van de Engelsen in. Het is maar een burgerinfiltrant uit Engeland he.
Sjaak: Ja
Bert: oké dat snapt jij, oké ik wou dat niet met zoveel woorden zeggen, maar dicht tegen die… het is een Engelse Turk, die wordt naar Dubai gestuurd. Om daar contact te leggen. En als het allemaal goed dat lukt is het een ding van de Verenigde Arabische Emiraten met ondersteuning van de Engelsen.
Sjaak: maar dat gaat Nederland nooit goed vinden dus
Bert: Nou ik weet het niet
Sjaak: Als Nederland zo’n actie wil dan hebben ze de regie in handen. Hier zie je gewoon dat wij hellemaal de regie niet in handen hebben
Jos: helemaal niets, nul, we krijgen niet eens wat terug.
Sjaak: dat kan niet, dat wordt in Nederland, elke advocaat haalt dit onderzoek onderuit.
Jos: die kerel van, van der week, die M….. je hebt zijn naam, zijn telefoonnummer je hoort alleen, hij zit in een groot onderzoek. Nou, dat was het. Nou wat hebben ze nou met hem? Laten ze dat eens vertellen dan.
Jos: we zijn gewoon loopjongens van de Engelsen.
‘Vier of vijf infiltranten’
Een ander voorbeeld staat in het boek Fred en de Wet. In de Taco-(drugs)zaak, die speelde op het toenmalige containerterrein in Amsterdam (CTA) kwam in 1996 een criminele burgerinfiltrant naar voren die Fred Teeven persoonlijk kende. En ten slotte zijn er in verschillende Turkse zaken burgeriniltranten ingezet. Bijvoorbeeld in de Benoit-zaak, ene “Sjaaltje”, uiteindelijk doodgeschoten. Ook in de onderzoeken Spohr, Döner en Bayer gebeurde dat al dan niet in samenwerking met de Turkse politie of met de Amerikaanse Druug Enforcement Administration (DEA). Een betrokken oud-politieman schat dat in die Turkse zaken ‘zeker vier of vijf criminele burgerinfiltranten’ actief waren. De Nederlandse politie wist daarvan. In de Benoit-zaak wist ook toenmalig officier van justitie Fred Teeven ervan, terwijl zowel een minister als een (inmiddels) hoofdofficier er aantoonbaar onwaarheid spraken (het hoger beroep in die zaak loopt nog). De betrokken officieren van justitie deden er het liefst het zwijgen toe, of wisten ervan. Voor de rechtbank geldt al vanaf “Van Traa” het aloude motto: see no evil, hear no evil.
Het is alleen daarom al beter in Nederland geen verdachte te zijn.
Lees ook: